Βρισκόμαστε στην αρχή μια αχρείαστης εκλογικής αναμέτρησης. Έχουμε ήδη υπογράψει και ξεκινήσει να υλοποιούμε ένα δύσκολο πρόγραμμα προσαρμογής, ένα πρόγραμμα που, ιδιαίτερα μέχρι το τέλος του έτους, έχει πολύ ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα για να μη χαθεί η – όποια – σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος. Δεν υπάρχει κανένα διακύβευμα σε αυτές τις εκλογές παρά μόνο ποιες συνεργασίες θα επιβληθούν από τον λαό. Είναι το μόνο για το οποίο ψηφίζουμε. Θα συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ με το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ; Θα κάνει το ίδιο η ΝΔ; Θα συνεργαστούν οι μεγάλοι μονομάχοι; Μόνοι ή με τρίτο πόλο; Θα υπάρξει ένας μεγάλος συνασπισμός που να εκφράζει το 51% του ελληνικού λαού;
Προσέξτε: δε ρωτάει ο κόσμος τι θα κάνουν• αυτό είναι δεδομένο. Ρωτάνε ποιος θα το κάνει.
Και όμως ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ προσπαθούν να αποκρύψουν αυτό το γεγονός, μέσα από ένα τέχνασμα: υπόσχονται νέα διαπραγμάτευση.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κανένας που να πιστεύει στα καινούργια ψέματα. “Θα μειώσω τους φόρους” λέει η ΝΔ. Δεν μας εξηγεί όμως τον τρόπο. Με απολύσεις από το Δημόσιο; Πιθανόν. Όμως δεν το ομολογεί. “Θα κάνω μικρότερες μειώσεις στις συντάξεις” μας λέει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αλήθεια; Με τον ίδιο τρόπο που κατήργησε τα €5 των εξετάσεων στα νοσοκομεία για να βάλει €25 κατά μέσο όρο σε κάθε συνταξιούχο, κάθε μήνα. 5 επισκέψεις τον μήνα κοστίζει η κατάργηση αυτή. Και όμως υπόσχονται νέα διαπραγμάτευση ενώ έχουμε οριακά επιβιώσει μετά από επτά τραυματικούς μήνες διαπραγμάτευσης που οδήγησαν σε Εθνικό Βατερλώ.
Η χώρα δε χρειάζεται νέα διαπραγμάτευση. Δε χρειάζεται νέο πάγωμα των επενδύσεων μέχρι να δούμε τι θα προκύψει από αυτήν. Χρειάζεται υλοποίηση από ανθρώπους που δε φοβούνται να σηκώσουν τα μανίκια. Το Ποτάμι γνωρίζει ότι μόνο λίγες και στοχευμένες αλλαγές μπορούν να γίνουν στο υπάρχον πρόγραμμα. Αυτές – όπως για παράδειγμα την μετατροπή του τέλους επιτηδεύματος σε ελάχιστο φόρο (αλλαγή που θα κοστίσει 160 εκατ. ευρώ περίπου)- θα επιδιώξουμε να επιτύχουμε.
Από εκεί και πέρα δίνουμε μόνο δύο υποσχέσεις:
Πρώτον πώς θα προσπαθήσουμε να υλοποιήσουμε το μνημόνιο σε δύο αντί τρία χρόνια. Θα κάνουμε το παν για να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη (μέσω θετικών εκπλήξεων γρηγορότερης και καλύτερης υλοποίησης) με τις αγορές. Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε από το μνημόνιο. Μία και καλή. Δεν πρέπει να έχει κανένας αμφιβολία πως αν δεν γίνει αυτό θα ακολουθήσει και τέταρτο μνημόνιο ή μια εθνική καταστροφή.
Δεύτερο, πώς θα υλοποιήσουμε δράσεις εκτός μνημονίου που θα δώσουν απαραίτητο αναπτυξιακό και δημοσιονομικό μέρισμα. Και θα διαπραγματευτούμε, ώστε αυτό το μέρισμα που είναι εκτός των δράσεων του μνημονίου, να είναι στην ευχέρεια της Ελληνικής Κυβέρνησης να αξιοποιηθεί όπως αυτή κρίνει.
Δεν πρέπει να χαθεί η ευκαιρία το μέρισμα αυτό να βοηθήσει τους αδύναμους και να τονώσει τις αναπτυξιακές προσπάθειες. Χωρίς παραγωγή πλούτου και δικαιοσύνη δεν θα βγούμε από την οικονομική και ηθική κρίση.
Για να μη νομίζει κανείς πως και αυτές οι δράσεις είναι ανύπαρκτες, ήθελα να δώσω ένα πιο συγκεκριμένο παράδειγμα.
Η Εσθονία έχει καταφέρει σε μικρό χρονικό διάστημα να δημιουργήσει μια ηλεκτρονική χώρα! Με το πρόγραμμα e-Estonia έχει δημιουργήσει τη δυνατότητα μοναδικής επαφής με το κράτος μέσω του διαδικτύου. Δε χρειάζεται φυσική επαφή για να πάρεις ΑΦΜ, να ανοίξεις νέα επιχείρηση ή να ανοίξεις λογαριασμό σε τράπεζα. Μάλιστα τώρα ξεκίνησε να δίνει “ηλεκτρονικές” υπηκοότητες και σε κατοίκους άλλων χωρών.
Στο πρόγραμμά μας έχουμε εντάξει ένα αντίστοιχο πρόγραμμα e-Hellas. Με τεχνογνωσία από την Εσθονία και άμεση προτεραιότητα στους πόρους του ΕΣΠΑ μπορούμε να συντονίσουμε τις διάσπαρτες υπάρχουσες δράσεις, να ξεκινήσουμε νέες και να φέρουμε γρήγορα αποτελέσματα στην ενοποίηση των μητρώων, στην αυτόματη επαφή μεταξύ των υπηρεσιών, στην κατάργηση των χαρτιών και την εξυπηρέτηση των πολιτών. Το συνολικό αποτέλεσμα θα χρειαστεί 3 με 5 έτη, όμως πολλές αλλαγές θα ενεργοποιηθούν άμεσα.
Οι πραγματικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις έρχονται μόνο μέσα από καλά σχεδιασμένες παρεμβάσεις. Μπορεί σε ένα ακροατήριο να ακούγεται καλό να λες “θα απολύσω δημόσιους υπαλλήλους” αλλά όταν δεν έχεις εξασφαλίσει συνθήκες καλύτερης λειτουργίας του Δημοσίου τότε είναι κενά γράμματα οι υποσχέσεις αυτές• χειρότερα, είναι οπισθοδρόμηση. Η αναδιάρθρωση των δομών, η επαναθεμελίωση του ηλεκτρονικού δημοσίου, η συνεχής αξιολόγηση υπηρεσιών και υπαλλήλων είναι οι μόνες αλλαγές που θα οδηγήσουν σε ένα δημόσιο που στέκεται πλάι στον πολίτη.
Ζούμε την κατάρρευση των ιδεολογιών. Το ΚΚΕ που θα καταργήσει την ατομική ιδιοκτησία ζητάει να είναι αφορολόγητη η κύρια και εξοχική κατοικία• ο υπέρ του Δημοσίου ΣΥΡΙΖΑ δε θέλει την αξιολόγηση ώστε να διαιωνίζεται η απαξίωση του Δημοσίου• η ενισχύουσα την ιδιωτική οικονομία ΝΔ ψάχνει να βρει τρόπο να διορίζει περισσότερους Δημοσίους Υπαλλήλους διογκώνοντας το Δημόσιο.
Δεν είναι η ώρα των λόγων. Είναι η ώρα των αποφάσεων. Είναι η ώρα των πράξεων. Είναι η ώρα των λύσεων.
Και ο λαός είναι ο μόνος που μπορεί να το επιβάλει αυτό με την ψήφο του.
