Ένα ωραίο ευχολόγιο για ανάπτυξη, εργασία και κοινωνικό κράτος χωρίς σαφές πλάνο για το πώς θα επιτευχθούν είχαμε την τύχη ή καλύτερα την ατυχία να ακούσουμε από τα χείλη του Πρωθυπουργού το περασμένο Σάββατο.
Ο Aλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ επιχείρησε να επισημοποιήσει τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς τον ρεαλισμό παρουσιάζοντας σε θεωρητικό επίπεδο μια κυβέρνηση που εργάζεται για την προσέλκυση κεφαλαίων για επενδύσεις, για την οργάνωση ενός σύγχρονου κράτους και που θέτει ως προτεραιότητα την καταπολέμηση των ανισοτήτων.
Η επικοινωνιακή μείξη αλήθειας, στρεβλώσεων της πραγματικότητας και καλλιέργειας προσδοκιών στόχευε στο να ωραιοποιήσει ένα αφήγημα το οποίο στην πραγματικότητα παραμένει εν πολλοίς στη σφαίρα του φαντασιακού.
Όσο και αν η υπερκάλυψη των δημοσιονομικών στόχων, η έξοδος στις αγορές, η βελτίωση των δεικτών στην βιομηχανική παραγωγή και στην οικονομική εμπιστοσύνη είναι ένα γεγονός, άλλο τόσο οι ρυθμοί ανάπτυξης απέχουν πολύ από το 2% των πρωθυπουργικών εξαγγελιών, ενώ μια σειρά επενδυτικών σχεδίων του Αναπτυξιακού, των συμπράξεων, των ευρωπαϊκών προγραμμάτων παραμένουν απλώς στα χαρτιά.
Πράγματι η Ελλάδα που χρεοκόπησε ήταν η Ελλάδα της διαφθοράς, της διαπλοκής και του πελατειακού κράτους, αλλά δεν απέχει από την Ελλάδα των κομματικών προσλήψεων, της αδήλωτης εργασίας, του brain drain, δε διαφέρει δηλαδή από την Ελλάδα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Οι θριαμβολογίες για τις άμεσες ξένες επενδύσεις που αντιπροσωπεύουν μόλις το 1,8% του ΑΕΠ και για το GRΕ-invest αποκτούν μάλλον φαιδρή χροιά αν τις δει κανείς υπό το πρίσμα των παλινδρομήσεων σε Ελληνικό και Σκουριές.
Ακόμα πιο ανησυχητική είναι η στρεβλή θεώρηση του πρωθυπουργού σε μια σειρά θεμάτων, όπως το υποτιθέμενο διαπραγματευτικό πλεονέκτημα που πηγάζει από τα υπερμεγέθη πλεονάσματα, η σιγουριά για τον οδικό χάρτη του χρέους, το τι σηματοδοτεί η έξοδος στις αγορές, η ανύπαρκτη επιτυχία του εξωδικαστικού συμβιβασμού και το πως βαδίζουν τα δημοσιονομικά μεγέθη.
Δεν ακούσαμε τίποτα από τα χείλη του Πρωθυπουργού για την ανάγκη βελτίωσης και αυτοματοποίησης του εξωδικαστικού συμβιβασμού, για την ανάγκη ρύθμισης των οφειλών αγροτών, επαγγελματιών και εργαζομένων, για την ανάγκη μείωσης εισφορών και φόρων σε μισθωτούς και ελεύθερους επαγγελματίες, για την ανάγκη στήριξης των νέων που φεύγουν από μια χώρα που μοιάζει να μην τολμά να ψάξει για άλλες επιλογές πέραν της πεπατημένης που μας οδήγησε ως εδώ.
Δεν ακούσαμε τίποτα για την Ελλάδα των νέων, για την Ελλάδα της δημιουργίας, την Ελλάδα του αύριο.
