Ο ανεξάρτητος βουλευτής Χάρης Θεοχάρης μίλησε για όλους και για όλα αποκλειστικά στο Enetpress.gr και στο συντάκτη μας Μάκη Θεοδώση. Για την επικαιρότητα και τα σχέδιά του για το μέλλον.
Τα σημαντικότερα κομμάτια της συζήτησης:
Για τη συμφωνία στο Eurogroup
Δεν κέρδισε παρά πολλά η χώρα, ουσιαστικά κέρδισε να προχωρήσει η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του χρέους. Η διαφορά είναι πως το θέμα θα τεθεί από το 2018 και μετά, και αυτό είναι γραμμένο στο χαρτί. Βραχυπρόθεσμα θα έχουμε μια ομαλοποίηση των επιτοκίων, αφού θα εισπράξουμε τη διαφορά που δανείζεται ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) για τα επόμενα τρία χρόνια. Το πιο σημαντικό είναι ο τρόπος που θα κλείνουν τα «κενά» που θα δημιουργούνται, όχι με τη θεσμοθέτηση νόμων αλλά με ένα μηχανισμό που θα κόβει τις δαπάνες σχετικά οριζόντια.
Πώς θα λειτουργεί ο «κόφτης» δαπανών
Υπάρχει η διακριτική ευχέρεια στον εκάστοτε υπουργό Οικονομικών να δημοσιοποιήσει μια έκθεση δέκα μέρες μετά τα επίσημα στοιχεία της Eurostat για τα ελλείμματα και θα μπορεί να κάνει κάποιες επιλογές, αν οι αποκλίσεις είναι μικρές. Σε περίπτωση που είναι μεγάλες, αν λάβουμε υπόψη πως το 91% του προϋπολογισμού είναι μισθοί και συντάξεις, θα αναγκαστεί να αγγίξει αυτούς τους τομείς. Κατά τη γνώμη μου θα έχουμε μεγάλες αποκλίσεις από το στόχο του 1,5% πλεόνασμα του ελληνικού προγράμματος για το 2016 και αυτή τη διαφορά θα καλούμαστε να την κλείσουμε κάθε φορά άμεσα.
Για τις περικοπές μισθών στο Δημόσιο
Το κράτος καλύπτει μισθούς και συντάξεις Δημοσίου και συντάξεις ιδιωτικού τομέα. Αυτά τα κονδύλια θα περικοπούν όχι για πρώτη φορά, αλλά αυτόματα πια. Η ικανότητα της κυβέρνησης από τη μια πλευρά και η ευημερία των μισθών είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Κάθε αστοχία της κυβέρνησης θα οδηγεί σε μειώσεις μισθών των δημοσίων υπαλλήλων.
Για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο
Είναι ένα πλήρως αναποτελεσματικό νομοσχέδιο, στη φορολογία λέμε: πληρώνεις και περιμένεις να λάβεις τις υπηρεσίες από το κράτος. Το αντίστοιχο και στη σύνταξη: πληρώνεις και περιμένεις ανταπόδοση. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποσυνδέει τα δύο θέματα, άλλα λεφτά πληρώνεις και άλλα παίρνεις, δημιουργώντας ένα αίσθημα κατάφωρης αδικίας. Εντείνει την προσπάθεια των εργαζομένων να γλιτώνουν τις εισφορές και η μαύρη εργασία θα γιγαντωθεί, γιατί τώρα θα τη ζητάει και ο εργαζόμενος, πέρα από τον εργοδότη. Αυτό θα οδηγήσει σε διόγκωση των ελλειμμάτων στα Ταμεία και μια νέα επέμβαση στο ασφαλιστικό.
Γιατί δεν πέφτουν οι δαπάνες για τις συντάξεις έπειτα από 13 μειώσεις
Τα μνημονιακά χρόνια μειώθηκαν δραστικά οι μισθοί ως ποσοστό του ΑΕΠ, αλλά οι συντάξεις παρέμειναν σταθερές, ίσως και λίγο αυξημένες. Αυτό οφείλεται γιατί το πολιτικό σύστημα έκοβε συντάξεις, αλλά ταυτόχρονα ελαστικοποιούσε τα κριτήρια εξόδου. Αυξήθηκαν έτσι οι πρόωρες και οι συντάξεις με τα ανήλικα τέκνα. Έκλειναν το μάτι σε κοινωνικές ομάδες για να πάρουν την ψήφο τους, από 1,6 εκατ. συνταξιούχους βρεθήκαμε στους 2,6 εκατ., με αποτέλεσμα να συντηρείται το υψηλό κόστος συντάξεων.
Για την ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ για το πρόβλημα
Είναι προφανές πως τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά το πολιτικό προσωπικό δεν είναι μόνο οι κυβερνώντες. Είναι και οι φορείς που ασκούν τις πιέσεις, οι συνδικαλιστές και οι εργοδότες. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μεγάλη επιρροή εκεί και σιγοντάριζαν τις αποφάσεις, δεν εναντιώθηκε ποτέ σε αύξηση σύνταξης. Είναι συνυπεύθυνος στη δημιουργία του κλίματος που επέβαλε τελικά στις πρότερες κυβερνήσεις να φτάσουμε εδώ. Όσο δεν έχει μεγάλο βάρος ευθύνης για το πώς «βρεθήκαμε στα βράχια», έχει τεράστια συμβολή που δεν το λύνει. Συντηρεί το ίδιο σύστημα και θα οδηγηθούμε μαθηματικά σε νέα σκληρότερα μέτρα πριν από το 2018.
Η πρότασή του για το ασφαλιστικό
Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να εξασφαλίσουμε με οποιοδήποτε συνταξιοδοτικό να μην υπάρχει φτώχεια στους πολίτες πάνω από 67 ετών. Η αδυναμία επιβίωσης να στηριχθεί με τα προνοιακά επιδόματα στον προϋπολογισμό και η εθνική σύνταξη να έχει εισοδηματικά κριτήρια. Να υπάρχει μια ισορροπία διάθεσης των πόρων ανάμεσα στην εξάλειψη της φτώχειας και της έξαρσης της ανεργίας.
Το δεύτερο είναι οι όποιες περικοπές να γίνουν με αίσθημα δικαιοσύνης που δεν γίνεται τώρα. Να υπολογιστούν όλες οι εισφορές κατά το δυνατόν των συνταξιούχων, πόσα χρόνια και τι ύψος σύνταξη παίρνουν. Έχει διαφορετική βαρύτητα στο σύστημα να παίρνεις από τα 55 και άλλη από τα 67. Δεν μπορείς να κόβεις το ίδιο σε άνισες περιπτώσεις.
Η τρίτη πρόταση είναι να μετακινηθούμε σε ένα σύστημα που οι συνταξιοδοτικές δαπάνες να καλύπτονται με τα χρήματα των ασφαλισμένων, τα λεγόμενα χρηματοδοτημένα συνταξιοδοτικά συστήματα. Με απλά λόγια τα χρήματά σου να επενδύονται για να σου δώσουν σύνταξη. Για να καταλάβει ο κόσμος, οι ανάγκες σε βάθος 30 ετών ξεπερνούν τα 600 δισ. και τα αποθεματικά των Ταμείων είναι 20 δισ. Η «τρύπα» είναι τεράστια και για την κάλυψή της απαιτείται να περιχαρακώσουμε τα χρήματα των ασφαλισμένων, να βγουν εκτός της διαφθοράς του πολιτικού συστήματος. Τρανταχτό παράδειγμα είναι το συνταξιοδοτικό Ταμείο του Καναδά, που έχει επενδύσει στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Η μετάβαση σε ένα αυτοσυντήρητο συνταξιοδοτικό στη δική μας περίπτωση θα είναι βίαιη, γιατί δεν είχαμε την ανάλογη προνοητικότητα άλλων χωρών, όπως η Ιταλία.
Πώς θα αυξήσουμε την απασχόληση με τις επενδύσεις
Δυστυχώς, δεν έχουμε χρήματα για επενδύσεις, αφού το 10% του ΑΕΠ πάει για τις συντάξεις, ενώ ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 2,5%. Αυτή τη διαφορά πρέπει να εκμεταλλευθούμε με τη μεταμόρφωση του ασφαλιστικού και να μπούμε σε έναν ενάρετο κύκλο βελτίωσης. Οι επενδύσεις, πέρα από χαμηλούς συντελεστές φορολόγησης, απαιτούν σταθερό πολιτικό περιβάλλον, καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς. Θα χρειαστούμε μια περίοδο τουλάχιστον τριών ετών να αρθεί η αβεβαιότητα στη χώρα, να αποφασίσουν από το εξωτερικό μεγάλες επενδύσεις και να τις νιώσει ο κόσμος στο πετσί του. Η πρώτη κίνηση που θα δώσει εμπιστοσύνη για την ανάκαμψη των επενδύσεων είναι να επιστρέψουμε τα χρήματά μας στις τράπεζες. Τρία πράγματα να ισχύσουν: όχι εκλογές συνέχεια, οικονομική σταθερότητα και καλύτερη διακυβέρνηση.
Για εκλογές-κυβέρνηση εθνικής ενότητας
Η κυβέρνηση θα κληθεί σύντομα να αντιμετωπίσει τα αδιέξοδα που η ίδια δημιουργεί, δεν μπορώ να γνωρίζω το χρόνο διεξαγωγής. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να βγει κυβέρνηση ευρύτατης συνεργασίας. Οι προϋποθέσεις συνεργασίας με άλλο κόμμα:
- Πρώτον,το υπέρτατο εθνικό συμφέρον, η χώρα να κινδυνεύει. Ο καθένας έχει τη δική του πολιτική πρόταση που δεν θέλει να «νερωθεί» και μόνο μια εθνική ανάγκη θα το επιβάλει.
- Δεύτερον, να υπάρχει αξιοπιστία μεταξύ των εταίρων, να μην υπάρχει δυσπιστία και
- Τρίτον, να γίνει επί συγκεκριμένων προγραμματικών θέσεων, να διατηρείται η πολιτική ταυτότητα και να είναι σαφές πότε ολοκληρώνεται η συνεργασία.
Τα δύο τελευταία δεν βρίσκονται σε επιθυμητό επίπεδο, υπάρχει διχασμός, φιλελεύθεροι και αριστεροί, και είναι δύσκολο να βρεθεί κοινός τόπος μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων.
Τα σχέδιά του
Ήταν μια δύσκολη περίοδος μέχρι την ανεξαρτητοποίησή μου, αυτό που προσπαθώ είναι να ασκήσω μια σωστή κριτική πάνω σε αυτά που δρομολογούνται. Επίσης να ακούσω τον κόσμο που είτε με έχει ψηφίσει είτε όχι, από όλη την Ελλάδα, να μάθω τι είναι αυτό που χρειάζεται για να πάμε μπροστά. Όχι μόνο τεχνοκρατικά, αλλά και πολιτικά, γιατί υπάρχει έλλειμμα έκφρασης της κοινωνίας.
Για την υπερπροσφορά κομμάτων
Σε περιόδους κρίσης σκεφτόμαστε περισσότερο αυτά που μας χωρίζουν από αυτά που μας ενώνουν. Οι διάφορες πολιτικές κινήσεις όταν επέλθει ηρεμία θα αναζητήσουν τις συνθέσεις για να εκπροσωπήσουν την πλειοψηφία. Περνάμε αυτή τη διαλυτική φάση και θα ζήσουμε και τη συνενωτική περίοδο.
Για τον Αλέκο Παπαδόπουλο
Συνομιλώ με πολύ κόσμο, εντός και εκτός πολιτικής σκηνής και τον απλό κόσμο, να αφουγκραστώ την αγωνία του. Τώρα μόνο ακούω, δεν αποφασίζω, παίρνω ερεθίσματα για να κάνω την καλύτερη κίνηση.
Σε ερώτησή μας αν είναι ανοικτός σε πρόταση συμμετοχής σε ψηφοδέλτιο Επικρατείας σε πιθανές εκλογές, απέφυγε να απαντήσει, αλλά δεν το αρνήθηκε.
Για τα έσοδα
Έχουμε πρόβλημα, ιδιαίτερα το δεύτερο μισό του έτους θα οδηγηθούμε σε διορθωτικές παρεμβάσεις. Έχω την αίσθηση ότι όλοι έχουν πάρει το λογιστή τους ή το δικηγόρο τους για να γλιτώσουν από τη φοροκαταιγίδα.
Το μήνυμα στον κόσμο
Θα προσπαθήσω να τον εκπροσωπώ επάξια, με ορθό λόγο και μια λογική που δεν ξεχνά τον άνθρωπο. Οι μεταρρυθμίσεις έχουν θύματα και πρέπει να έχεις αντισταθμιστικά μέτρα για αυτούς που βίαια αλλάζει η ζωή τους. Στόχος μου, να υπηρετώ το κοινό καλό χωρίς να ποδοπατώ ανθρώπους.
