Άρθρα

Δημοσίευση Χ. Θεοχάρη σε υψηλού κύρους περιοδικό του ειδικού Τύπου για ενεργειακά θέματα

 

 

 

 

 

Διαβάστε το κείμενο της δημοσίευσης στα Αγγλικά. Ακολουθεί η μετάφραση σε Ελληνικά.

 

On January 2016, the value of crude oil dropped below $30 per barrel in New York – the lowest scaled level in twelve years, causing headaches in international markets and the energy sector. Following volatility in international markets because of the Chinese economy and projections on US $ appreciation, forecasts show an even further fall in prices. Prima facie, this is not good news for energy Exploration & Production (E&P). The real X-Factor’ in the energy equation is the geo-political environment and relative developments. The sharp deterioration in Saudi Arabian relations with Iran, the western and Russian involvement in the Syrian crisis. and the ISIS problem – given that the organisation controls most of Syria’s oil and gas fields – will ultimately define the next steps in energy policies. This is especially true for countries like Greece, which receive rather than define the state of play in the energy field.

Τον Ιανουάριο 2016, η τιμή του αργού πετρελαίου έπεσε κάτω από τα $30 το βαρέλι στη Νέα Υόρκη, το χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 12 ετών, δημιουργώντας πονοκέφαλο στις διεθνείς αγορές και τον τομέα της ενέργειας. Με δεδομένη την υψηλή διακύμανση στις διεθνείς αγορές λόγω της κινεζικής οικονομίας και προσδοκία για ανατίμηση του αμερικανικού δολαρίου, η πρόβλεψη είναι για περαιτέρω πτώση τιμών. Εκ πρώτης όψεως, αυτά δεν είναι καλά νέα για τον τομέα της Εξερεύνησης και Παραγωγής Ενέργειας. Ο πραγματικός άγνωστος Χ στην εξίσωση της ενέργειας είναι το γεωπολιτικό περιβάλλον και οι σχετικές εξελίξεις. Η ραγδαία επιδείνωση των σχέσεων της Σαουδικής Αραβίας με το Ιράν, η εμπλοκή δυτικών και Ρώσων στην Συριακή κρίση και το πρόβλημα του ISIS, δεδομένου ότι η οργάνωση ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου και φυσικού αερίου της Συρίας, τελικώς θα καθορίσουν τα επόμενα βήματα στις ενεργειακές πολιτικές. Αυτό ισχύει ιδιαιτέρως για χώρες όπως η Ελλάδα, οι οποίες είναι περισσότερο αποδέκτες παρά ρυθμιστές της κατάστασης στο χώρο της ενέργειας.