Κάνοντας μια μικρή έρευνα για τη σημερινή μου τοποθέτηση έπεσα πάνω σε ένα δημοσίευμα που προσωπικά με έκανε να χαμογελάσω πικρά. Το άρθρο έλεγε: «Ποιος σας είπε ότι η Ελλάδα δεν εξάγει; Μέσα σε 5 χρόνια κατάφερε να στείλει στο εξωτερικό περισσότερους από 200.000 νέους υψηλής κατάρτισης- 5% του εργατικού δυναμικού της».
Το φαινόμενο brain drain είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα «αποτυχίας της αγοράς»: το όφελος του ατόμου είναι να φύγει, το όφελος για την κοινωνία και την οικονομία είναι να μείνει. Ο ρόλος της πολιτείας, αλλά και των πολιτικών είναι να στρέψουμε αυτή τη σχέση προς την ίδια κατεύθυνση: να είναι προς όφελος και του ατόμου και της κοινωνίας να μείνει στη χώρα.
Το 2013 είχα κάνει μια ανάρτηση στα social media, η οποία είχε ξεσηκώσει αντιδράσεις. Είχα γράψει ότι αν έρθει ένας 18χρονος και με ρωτήσει: Να μείνω ή να φύγω; Θα απαντήσω: Φύγε…. Γιατί; Γιατί ξέρω πως θα ζήσει άλλη μια ζωή μέχρι να βρει την πρώτη του δουλειά, ξέρω πως για να με ρωτά δεν έχει μπάρμπα στην Κορώνη, ξέρω πως στην πρώτη δυσκολία θα απολυθεί γιατί δεν έχει υποχρεώσεις, ξέρω πως δε θα μάθει πώς να είναι επαγγελματίας παρά μόνο ως εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Εμείς εδώ πονάμε οικονομικά και πολιτικά, αλλά κάνουμε υπομονή, πεισμώνοντας στις αποτυχίες και παίρνοντας κουράγιο από τις επιτυχίες ώστε να έρθει μια μέρα ένα παιδί να με ρωτήσει και να μπορώ να του πω: ΜΕΙΝΕ!
Όμως μέχρι στιγμής μόνο «κροκοδείλια δάκρυα» βλέπουμε και επίκληση «στον πατριωτισμό» των νέων προκειμένου να παραμείνουν στη χώρα- κατά την προτροπή και του Συντάγματός μας βεβαίως… Αλλά οι νέοι δε θα μείνουν σε μια χώρα για «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ ‘αγόρι μου (ή το κορίτσι μου)». Θέλουν προοπτική, θέλουν όραμα, θέλουν η δουλειά τους και τα προσόντα τους να πληρώνονται ανάλογα, θέλουν σεβασμό στην προσπάθειά τους.
Από το βήμα της Βουλής έχω μιλήσει για τους 10 άξονες που θα μας βγάλουν από την κρίση- η οποία πιστεύω ακράδαντα πως είναι περισσότερο αξιακή και θεσμική, παρά οικονομική. Βασικοί άξονες του σχεδίου αναδιοργάνωσης είναι η ουσιαστική επένδυση στην Παιδεία, η προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων που θα φέρουν δουλειές και η μείωση της γραφειοκρατίας. Πώς αυτοί οι τρεις άξονες εξειδικεύονται και απαντούν στο πρόβλημα του brain drain;
àΕπένδυση στην Παιδεία: Η τωρινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες βεβαίως, αντιμετωπίζει φοβικά τις προοπτικές σύνδεσης των Πανεπιστημίων μας με την αγορά και την πραγματική οικονομία. Από εκεί όμως ξεκινά για τους νέους η δυνατότητα εύρεσης εργασίας συνδεδεμένης με τις σπουδές τους. Θέλουμε τα Πανεπιστήμιά μας να μπορούν και να αντλούν κεφάλαια από την αγορά, ώστε να χρηματοδοτούν την έρευνα, αλλά και να γίνεται γνωστό το έργο των νέων επιστημόνων ώστε να απορροφούνται από την αγορά.
àΠροσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων: Ώστε να δημιουργηθούν νέες και αξιόλογες θέσεις εργασίας, που να μπορούν να καλυφθούν από ανθρώπους με προσόντα, αλλά και να πληρώνονται ανάλογα. Η κρίση, μέσα στα χιλιάδες δεινά, έφερε και ελάχιστα θετικά: Ένα από αυτά ήταν ότι έβαλε τέλος στο όνειρο των περασμένων δεκαετιών για μια σχετικώς καλά αμειβόμενη και ασφαλή θέση στο δημόσιο. Τώρα όμως χρειαζόμαστε εργοδότες που να μπορούν και να θέλουν να προσλάβουν άτομα υψηλών προσόντων και να μπορούν να τα πληρώσουν ανάλογα.
àΜείωση της γραφειοκρατίας, κυρίως σε σχέση με το επιχειρείν. Δεν είναι δυνατόν στην Εσθονία η ίδρυση μιας νέας επιχείρησης να απαιτεί 18 λεπτά και στην Ελλάδα ακόμα και στις μέρες μας να είναι υπόθεση μηνών. Κάνοντας εύκολο το επιχειρείν βοηθάμε και τους νέους που θέλουν να ρισκάρουν και να τολμήσουν να μετουσιώσουν την ιδέα τους σε πράξη και να δημιουργήσουν πλούτο για τους ίδιους και τη χώρα.
àΠέρα από τις συγκεκριμένες προτάσεις, υποχρέωσή μας είναι να προωθούμε τις αρχές ενός σύγχρονου κράτους δικαίου, να δουλεύουμε για την καταπολέμηση της διαφθοράς, να στηρίζουμε την πορεία της χώρας μέσα σε μια Ευρώπη αξιών, δημοκρατίας και ευημερίας.
Δεν είναι ο ρόλος του κράτους και της πολιτικής να γίνονται εργοδότες και επιχειρηματίες- δεν θα κρατήσουμε τους νέους με το να τους προσλάβουμε στο δημόσιο. Ρόλος τους όμως είναι να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για πολλές και αξιόλογες θέσεις εργασίας που θα κρατούν τους νέους με προσόντα στη χώρα, είτε ως στελέχη, είτε ως επιχειρηματίες
Ζούμε στον αστερισμό της ψεύτικης συναίνεσης των προαπαιτούμενων και ιδιαίτερα του ασφαλιστικού.
Τι μπορούμε να υποσχεθούμε στους νέους, τι μπορώ να υποσχεθώ στους νέους στη σημερινή κρίσιμη περίοδο;
Καταρχάς πως θα προσπαθήσω να βοηθήσω να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο που οδηγεί συνεχώς τον λογαριασμό να τον πληρώνουν οι «άφωνοι» της κοινωνίας μας:
– Οι αγέννητοι
– Οι νέοι
– Οι άνεργοι και
– Οι μετανάστες
Δεύτερον, και ξέροντας πως τον λογαριασμό τον πληρώνουν πάντα Έλληνες πολίτες ποτέ άλλοι – η μία τάξη ή η άλλη, η μία γενιά ή η άλλη και εν τέλει ίσως οι μελλοντικές αγέννητες γενιές αλλά πάντως Έλληνες πολίτες – πως θα παλέψω για δίκαιη κατανομή των βαρών.
Δεν μπορώ εν πλήρει συνειδήσει να δεχτώ στο ασφαλιστικό την μη μείωση καμίας σύνταξης, ξέροντας πως αυτό θα σημάνει μεγαλύτερες ασφαλιστικές εισφορές για τους νέους, λιγότερες ευκαιρίες για τους νέους, μεγαλύτερη ανεργία για τους νέους, λιγότερη ανάπτυξη για όλους, και εν τέλει νέους γύρους περικοπών στις συντάξεις πριν αλέκτωρ λαλήσει…
