Άρθρο του Χάρη Θεοχάρη στο THE TOC
Η τοπική σκηνή των τεχνολογικών νεοφυών επιχειρήσεων παραμένει περιορισμένη.
Διαχρονικά χαρακτηριστικά των ελληνικών υφέσεων αποτελούν η μεγάλη διάρκεια, η δειλία του πολιτικού προσωπικού να ταράξει τα εκάστοτε λιμνάζοντα ύδατα της οικονομίας και οι βαριές απώλειες στο κοινωνικό πεδίο.
Εσωτερικές υποτιμήσεις, νομισματικές υποτιμήσεις, χρηματοοικονομική απελευθέρωση και πιστωτική επέκταση λειτουργούσαν κατά κύριο λόγο ως εφαλτήριο για τις προσπάθειες σύγκλισης της χώρας.
Πάντα όμως έλειπε η αποφασιστικότητα του πολιτικού κόσμου να στηρίξει την επιχειρηματικότητα, να συμβάλλει στον παραγωγικό μετασχηματισμό και να αποδώσει στους κρατικούς λειτουργούς τους απαιτούμενους βαθμούς ελευθερίας για να επιτύχουν τα δύο προηγούμενα.
Σήμερα εν μέσω ενός παγκόσμιου παραγωγικού μετασχηματισμού, που βασίζεται στις νέες τεχνολογίες της πληροφορίας, τα κλειδιά της νομισματικής πολιτικής έχουν παραδοθεί στην Φρανκφούρτη και η πιστωτική υπερ-επέκταση της προηγούμενης δεκαετίας αποτελεί βόμβα στα θεμέλια της ανάκαμψης, η αποκλειστική στήριξη της χώρας στις επιχειρηματικές δυνατότητες του ούτως ή άλλως συρρικνούμενου δυναμικού της προβάλει ξανά ως αναγκαιότητα.
Σε ένα τέτοιο γενναίο εγχείρημα η χώρα έχει μια σειρά ενδογενών και εξωγενών πλεονεκτημάτων. Το ανθρώπινο δυναμικό, η πληθώρα ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και οι υφιστάμενες ψηφιακές υποδομές αποτελούν παράγοντες που μαζί με το μικρό μέγεθος, την εγγύτητά μας σε μεγάλα καταναλωτικά κέντρα και την χαμηλή απαιτούμενη ένταση κεφαλαίου καθιστούν την καινοτομία και τις νέες τεχνολογίες προνομιακά πεδία επιχειρηματικής δράσης.
Η τοπική σκηνή των τεχνολογικών νεοφυών επιχειρήσεων παραμένει περιορισμένη, όπως περιορισμένη είναι και η παρουσία αντίστοιχων επενδυτικών οχημάτων που θα την χρηματοδοτούσαν. Αντιστοίχως ενώ σε επίπεδο έρευνας οι δημοσιεύσεις κινούνται σε ικανοποιητικά επίπεδα, στα διπλώματα ευρεσιτεχνίας και στα spin – off από τον ακαδημαϊκό χώρο στην αγορά επικρατεί απόλυτη σιγή.
Είναι δε χαρακτηριστικό πως όποια ιδέα, εγχείρημα ή επιχείρηση καινοτομίας καταφέρνει να ανθίσει στην ελληνική πραγματικότητα σχεδόν άμεσα μεταναστεύει στο Λονδίνο, στο Σικάγο, στη Βοστόνη, στο Άμστερνταμ ή ακόμα και στην Κύπρο όπου δεν αισθάνονται πως έχουν απέναντί τους ένα αδηφάγο και εχθρικό κράτος – εισπράκτορα.
Πέραν των ευχολογίων θα πρέπει άμεσα να δούμε πώς οι δημόσιες πολιτικές μπορούν να στηρίξουν τη νέα επιχειρηματικότητα και την καινοτομία.
Φορολογικά και χρηματοδοτικά κίνητρα, όπως η παγιοποίηση του φορολογικού συντελεστή για 12 έτη, η δυνατότητα για αποθεματοποίηση κερδών προς απαλλαγή της φορολόγησής τους και η προσαύξηση 30% και απευθείας έκπτωση για παραγωγή ή χρήση ευρεσιτεχνίας δεν είναι επαρκή για να προσελκύσουν σοβαρές επενδύσεις καινοτομίας και νέας τεχνολογίας ώστε να μιλάμε για την έναρξη ενός εγχειρήματος μετασχηματισμού.
Χώρες όπως η Μ. Βρετανία, η Ολλανδία, το Ισραήλ έχουν αναπτυχθεί την προηγούμενη δεκαετία σημαντικά σε όρους καινοτομίας, νεοφυών επιχειρήσεων και ειδικευμένων κεφαλαιαγορών και χρηματοδοτικών οχημάτων που στηρίζουν αυτές τις αγορές.
Τα κίνητρα που παρέχουν οι χώρες αυτές έρχονται να πλαισιώσουν ένα ευρύτερο και αποτελεσματικό δίκτυο νομικών, κρατικών, τεχνολογικών, ακαδημαϊκών και χρηματοοικονομικών υποδομών καθιστώντας την καινοτομία και τις νέες τεχνολογίες αιχμή του δόρατος σε όρους παραγωγικότητας, προστιθέμενης αξίας και ανταγωνιστικότητας των οικονομιών τους.
Ειδικότερα, χρειάζεται:
1. Γενναία παρέμβαση στο φορολογικό πλαίσιο προς την κατεύθυνση των απαλλαγών προς τους επενδυτές τέτοιων εγχειρημάτων. Η απαλλαγή στην φορολόγηση των κεφαλαιακών κερδών μετά από κάποιο χρονικό διάστημα διακράτησης, οι απαλλαγές ακόμα και στην παροχή δανείων, η δυνατότητα να θεωρηθεί εκπιπτόμενη δαπάνη η απευθείας ή μέσω αντίστοιχου επενδυτικού οχήματος επένδυση φυσικού προσώπου σε επιλέξιμες νεοφυείς επιχειρήσεις θα μπορούσαν να σηματοδοτήσουν την αλλαγή νοοτροπίας και πλεύσης της Ελλάδας στο πως αντιμετωπίζει το ζήτημα αυτό.
2. Παροχή χαμηλότερων συντελεστών εισοδήματος και διανεμόμενων κερδών σε επιλέξιμους κλάδους και περιοχές της χώρας και για συγκεκριμένες επιλέξιμες επενδύσεις καινοτομίας και νέων τεχνολογιών αλλά και ευνοϊκή αντιμετώπιση των σχημάτων πληρωμής μέσω stock options για τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις ώστε να εκπίπτουν ως δαπάνες μισθοδοσίας ή να φορολογούνται με πάγιο συντελεστή στο επίπεδο του μισθωτού.
Αυτά είναι μέτρα που δεν αποτελούν καν μέρος της δημόσιας συζήτησης τη στιγμή που άλλοι τα εφαρμόζουν ήδη εδώ και μια δεκαετία. Πρέπει όλοι να αντιληφθούμε πως η απώλεια χρόνου και ευκαιριών σήμερα, σημαίνει περισσότερη ανεργία, φυγή στο εξωτερικό και ανέχεια στο μέλλον.
Η 4η τεχνολογική επανάσταση αποτελεί είτε την ευκαιρία μας να συγκλίνουμε προς τους ανταγωνιστές μας ή την οριστική μας απόκλιση από το γκρουπ των χωρών υψηλού εισοδήματος.
