τουΧάρη Θεοχάρη
Η κυβέρνηση καταρρέει. Είναι σε Συμπληγάδες. Στις Συμπληγάδες που έχτισαν τα δικά της ψέματα. Ασφαλιστικό, αγρότες, αξιολόγηση φαντάζουν σα μυθικά τέρατα που όχι μόνο αδυνατεί να τα δαμάσει αλλά με έναν μαγικό τρόπο τα μεγεθύνει μέρα με τη μέρα.
Και εκεί λοιπόν που όλα τα μέτωπα είναι ανοιχτά, η κυβέρνηση αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ένα επικοινωνιακό τέχνασμα μήπως και ξεχαστούν όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Αποφάσισε να ρυθμίσει το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο στρώνοντας επί της ουσίας το χαλί στη διαπλοκή που ισχυρίζεται ότι έρχεται δήθεν να πατάξει. Το έκανε δε με έναν τρόπο κραυγαλέα υποτιμητικό για τη διαδικασία: κατέθεσε τη διάταξη ως εκπρόθεσμη τροπολογία σε Σχέδιο Κύρωσης Σύμβασης Συνεργασίας Ελλάδας- Λευκορωσίας!
Και μέσα σε μια νύχτα λειτουργώντας με τον γνωστό πλέον για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αυθαίρετο, απολυταρχικό και αντισυνταγματικό τρόπο, απαξίωσε το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης και ο κ. Παππάς αποφάσισε να μετατραπεί σε απόλυτο άρχοντα.
Τι άλλο αποφάσισε επί της ουσίας; Το καρπούζι να κοπεί στις φέτες που εξυπηρετούν το μαχαίρι της κυβέρνησης και το προϊόν θα τιμολογηθεί κατά το δοκούν. Κατ’αρχάς ο ίδιος αρμόδιος υπουργός παραδέχθηκε -έστω μιλώντας άτυπα στους δημοσιογράφους-ότι τα 8 εκατομμύρια ευρώ που είχαν αρχικά υπολογίσει ως τιμή για την πώληση μιας τηλεοπτικής άδειας, αποδείχθηκαν όνειρο θερινής νυκτός. Τα 8 εκατομμύρια κατέληξαν σε 3,5 εκατομμύρια ευρώ-όπως ο ίδιος είπε στη Βουλή- ενώ η περίφημη έκθεση της Φλωρεντίας προτείνει ένα εύρος τιμών από 500.000 ευρώ έως 3,5 εκατ. ευρώ. Ένα εύρος αυθαίρετο που περισσότερο δείχνει να εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα παρά να αντανακλά την πραγματικότητα.
Πληρώσαμε -οι Έλληνες πολίτες πλήρωσαν- μια αμφιβόλου προελεύσεως και βαρύτητας μελέτη που φαίνεται να έχει προσαρμόσει τα στοιχεία σε προειλημμένες αποφάσεις, μόνο και μόνο για να δώσει την απαραίτητη επίφαση νομιμότητας στην κυβέρνηση. Μια μελέτη βασισμένη σε αίολα επιχειρήματα που βάφτισαν το “πολιτικό” τεχνικό και το ανάποδο. Με συγγραφείς της μελέτης άτομα που έχουν διατελέσει σύμβουλοι της ιταλικής κυβέρνησης σε θέματα συχνοτήτων και ταυτόχρονα συμβουλεύουν της Ελλάδα να παραιτηθεί από κάποιες συχνότητες προς όφελος της Ιταλίας. Αν αυτό δεν είναι σύγκρουση συμφερόντων, τότε τι είναι;
Και παρεμπιπτόντως αναρωτιόμαστε πότε και με ποιες διαδικασίες ανατέθηκε η μελέτη; Έγινε κάποιος διεθνής διαγωνισμός και κρίθηκε ως η πιο συμφέρουσα και συνάμα αξιόπιστη; Και πόσο μας κόστισε;
Η ενορχηστρωμένη παράσταση της κυβέρνησης σήκωσε αυλαία με λάβαρο την αιτιολογική έκθεση. Εκεί ο Υπουργός επιχειρηματολόγησε λέγοντας το πρωτοφανές ακόμη και για δεδομένα Βόρειας Κορέας: ότι η νέα τεχνολογία επιβάλει τον περιορισμό των διαθέσιμων συχνοτήτων.
Γιατί κάπως έπρεπε να τεκμηριώσει ότι τέσσερα μόλις ιδιωτικά κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας χωράει η κυβερνητική δημοκρατία του κ. Παππά.
Την ίδια ώρα το 50% των αδειών πανελλαδικής εμβέλειας -δηλαδή τέσσερις τηλεοπτικοί σταθμοί- δίνονται, ασφαλώς χωρίς αντίτιμο και χωρίς διαγωνιστική διαδικασία στην κρατική ΕΡΤ, η οποία μετά την πανηγυρική επαναλειτουργία της έχει μόλις και βίας καταφέρει να παράξει πρωτογενές τηλεοπτικό πρόγραμμα σε ενάμισι κανάλι και με νούμερα τηλεθέασης που θυμίζουν πολικές θερμοκρασίες.
Στην αντεστραμμένη λογική όμως της κυβέρνησης και σύμφωνα με τα νέα ήθη που θέλει να επιβάλει, πάταξη της διαφθοράς στον χώρο των Μέσων ισούται με περιορισμό των αδειών.
Και επικαλούνται μάλιστα ότι με αυτό τον τρόπο εξυπηρετείται ο πλουραλισμός.
Είναι λάθος, μεγάλο λάθος. Για να έχεις υγιείς επιχειρήσεις και καθαρό τηλεοπτικό τοπίο, δεν ελέγχεις τον αριθμό των αδειών. Βάζεις προϋποθέσεις διατήρησης της άδειας, δημιουργείς πλαίσιο ελέγχου και κυρώσεων. Αν ήθελε η κυβέρνηση πραγματικά να πατάξει τη διαπλοκή θα έδινε με διαφανείς διαδικασίες την κρατική διαφήμιση, θα έβαζε όριο στις ζημιογόνες χρήσεις που μπορεί να έχει ένα κανάλι, θα είχε σοβαρές κυρώσεις για τα χρέη προς το Δημόσιο, θα όριζε κανόνες αδειοδότητησης, χρηματοδότησης, και ισολογισμών.
Αντιθέτως, καθορίζοντας τον αριθμό των καναλιών στηρίζει τη διαπλοκή.
Δε διορθώνεις μια στρέβλωση, δημιουργώντας αυθαίρετα, σχεδόν πραξικοπηματικά, μια ακόμα μεγαλύτερη. Ο νομοθέτης στο Σύνταγμα παραχωρεί την αποκλειστική αρμοδιότητα του ελέγχου των ραδιοτηλεοπτικών μέσων στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης προκειμένου ακριβώς να αποφευχθεί ο κίνδυνος διαπλοκής πολιτικής εξουσίας και ΜΜΕ.
Αυτό που στην ουσία όμως ήθελε η κυβέρνηση και ο κ. Παππάς προσωπικά είναι να έχει ομήρους τα κανάλια, τους ιδιοκτήτες αλλά και τους εργαζομένους σε αυτά για όσοι περισσότερο διάστημα μπορεί φέρνοντας μια διάταξη που και η ίδια κατά βάθος ξέρει ότι δεν μπορεί να υλοποιηθεί και ότι θα καταπέσει.
Σύμφωνα με τα νέα ήθη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ο πλουραλισμός εξυπηρετείται από τον περιορισμό του αριθμού των καναλιών. Επικαλείται αυτό το επιχείρημα για να κρύψει την πραγματικότητα. ‘Οτι καθορίζοντας τον αριθμό των καναλιών, στηρίζει τη διαπλοκή, ενώ αυτό που θα έπρεπε να ορίσει είναι κανόνες αδειοδότησης, χρηματοδότησης και ισολογισμών.
Είναι πλέον έκδηλο ότι το μυαλό των κυβερνώντων υπάρχει μια μπολσεβίκικη αντίληψη για κατάληψη του κράτους. Όμως ούτε αυτό είναι αλήθεια στην πραγματικότητα. Είναι μενσεβίκοι και δεν το έχουν αντιληφθεί. Με την ίδια μπότα που καταπατούν το Σύνταγμα, με αυτή θα εκδιωχθούν από τον Ελληνικό λαό.
Γιατί δεν έχουν αντιληφθεί το προφανές: Ότι η ισχύς του νόμου είναι σημαντικότερη από τις πολιτικές επιδιώξεις και τα πολιτικά παιχνίδια του κ. Τσίπρα και του κ. Παππά.
*Ο Χάρης Θεοχάρης είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος “Το Ποτάμι”
