Άρθρο στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Η ιστορία του νεοελληνικού κράτους είναι πυκνή, γεμάτη ανατροπές και αντιφάσεις. Μια ιστορία με βήματα προς τα εμπρός, προς τη Δύση, προς την νεωτερικότητα αλλά και με βήματα προς τα πίσω, με κρίσεις, τραγωδίες και διχασμούς.
Η μεταπολίτευση αποτέλεσε εξαίρεση αυτού του σχήματος. Εξαίρεση που έκλεισε βίαια τον κύκλο της το 2009.
Η μεγάλη κρίση χάραξε βαθιά την ελληνική κοινωνία, που ξύπνησε ξαφνικά σε έναν κόσμο γεμάτο αβεβαιότητες.
Μέσα σε αυτόν τον ωκεανό προβλημάτων επιχειρούμε να γυρίσουμε σελίδα.
Oι λανθασμένες πολιτικές κατά τη διάρκεια της κρίσης μεταφράστηκαν σε πολιτικό κόστος, συρρικνώνοντας ιστορικές παρατάξεις σε όλη την Ευρώπη, και φέρνοντας στο προσκήνιο δυνάμεις που έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό τους τη νοσταλγία για έναν κόσμο που χάθηκε.
Οι δυνάμεις του ευρωπαϊκού κέντρου απομονωμένες στον ελιτισμό τους δε μπόρεσαν να αντιληφθούν τα προβλήματα, δεν κατάφεραν να δώσουν βιώσιμες λύσεις και οδηγήθηκαν μοιραία στην εκλογική συρρίκνωση δίνοντας χώρο σε λαϊκιστικά κινήματα.
Το πιο κρίσιμο όμως είναι ότι αδυνατούμε να αντιληφθούμε τα προβλήματα της επόμενης μέρας.
Η 4η τεχνολογική επανάσταση σαρώνει τα πάντα και πολώνει τον κόσμο.
Τον χωρίζει σε αισιόδοξους και απαισιόδοξους. Σε χαμένους και κερδισμένους.
Οδηγεί σε αύξηση της ανισότητας, εξαφάνιση της μεσαίας τάξης και κατά συνέπεια του χώρου του κέντρου.
Ο αλγόριθμος υποκαθιστά το άτομο στη λήψη αποφάσεων και με αυτόν τον τρόπο αλλάζει το πανόραμα της εργασίας στο σύνολο της οικονομίας. Η υποκατάσταση της εργασίας από την τεχνολογία πλήττει πρωτίστως τις επαγγελματικές ομάδες που παραδοσιακά αποτελούσαν την μεσαία τάξη.
Δημόσια και ιδιωτική σφαίρα, επαγγελματικές και προσωπικές σχέσεις, κράτος, κοινωνία και οικογένεια θα επηρεαστούν από τις αλλαγές που θα φέρει η 4η τεχνολογική επανάσταση.
Ποια θα πρέπει να είναι η απάντηση στις προκλήσεις που αναδύονται;
- Να κλείσουμε γρήγορα τις πληγές της κρίσης οικοδομώντας λύσεις εμπιστοσύνης που δε θα ξαναγεννήσουν τα ίδια προβλήματα. Ειδικότερα στα δημόσια οικονομικά να στοχεύσουμε σε μείγματα πολιτικής που στηρίζουν την ανάπτυξη μέσω της απασχόλησης και των επενδύσεων.
- Να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την εργασία και το κοινωνικό κράτος. Στην απαξίωση της εργασίας από την 4ητεχνολογική επανάσταση πρέπει να απαντήσουμε με ένα καθολικό κοινωνικό κράτος, το οποίο θα χρηματοδοτείται όχι από την εργασία αλλά από την τεχνολογία.
- Να αποδεχτούμε, να ρυθμίσουμε και να διαχειριστούμε την ευελιξία ως το βασικό συστατικό του νέου παραγωγικού μοντέλου που αναδύεται. Ευελιξία που είναι αναγκαία ώστε συλλογικά να προχωρήσουμε μπροστά, ώστε να καινοτομήσουμε και να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί.
Η ευημερία και η προκοπή της χώρας και των μελλοντικών γενεών περνάει μέσα από την αξιοποίηση των ευκαιριών που δημιουργεί η τεχνολογική πρόοδος.
Μέσα από τη σύνθεση και τη συνεννόηση χάριν των πολιτών. Ανανέωση, σχέδιο, ενότητα αλλά και μια νέα σχέση πολιτικής και πολιτών μπορούν να οδηγήσουν την Ελλάδα στον 21ο αιώνα.
