To τυπικό μέρος του διαγωνισμού για τις άδειες ολοκληρώθηκε έστω και κάτω από συνθήκες που δε θυμίζουν ευρωπαϊκή χώρα.
Οι τηλεοπτικοί σταθμοί που πήραν άδεια κατέβαλαν υψηλά τιμήματα και φαινομενικά αυτό υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον.
Όμως η αλήθεια είναι πάντα μια υπόθεση πιo σύνθετη.
Μια σειρά από ερωτήματα ζητούν απαντήσεις:
– Τι θα γίνει με τους εκατοντάδες εργαζόμενους των καναλιών που δεν πήραν άδεια;
– Πώς θα ανακτήσουν τα κανάλια αυτά τα υπέρογκα ποσά που κατέβαλαν και από ποιες πηγές; Ας μη ξεχνάμε πως πρόκειται για περισσότερα από τα διαφημιστικά έσοδα ενός έτους.
Αν το τίμημα το πληρώσουν οι άνεργοι δημοσιογράφοι και τεχνικοί- αυτοί με τους μειωμένους μισθούς- καθώς και οι Έλληνες πολίτες, τότε το επικοινωνιακό show του κ. Παππά θα είναι μια κοροϊδία.
Σε κάθε περίπτωση ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα.
Η αδιαφάνεια δεν πρέπει να είναι επιλογή καμίας σύγχρονης κυβέρνησης και η διαδικασία που επελέγη δε μπορεί να θεωρείται ηθική επειδή το τίμημα που δόθηκε είναι υψηλό.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με την αναιτιολόγητη απόφασή της ότι το τηλεοπτικό φάσμα χωράει μόνο 4 συχνότητες, “έριξε μαύρο” σε Alpha και Star, και κυρίως “έριξε μαύρο” στην πολυφωνία και τον πλουραλισμό.
Πριν από 3 χρόνια ο ίδιος ο Πρωθυπουργός χαρακτήριζε αντιδημοκρατική εκτροπή το μαύρο στην ΕΡΤ και έλεγε χαρακτηριστικά “το σήμα της δημόσιας τηλεόρασης πέφτει μονάχα, όταν μια χώρα κυρίαρχη καταλαμβάνεται από ξένες δυνάμεις ή όταν καταλύεται πραξικοπηματικά η δημοκρατία”.
Το μαύρο, που ρίχνει η δική του κυβέρνηση, σε τι διαφέρει; Το αριστερό μαύρο πονάει λιγότερο τους εργαζομένους από το δεξιό μαύρο; Οι εργαζόμενοι στα ιδιωτικά κανάλια γιατί διαφέρουν από τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ;
Τέλος είπε ο κ. Παππάς ότι η “υλοποίηση του διαγωνισμού θα αποτελέσει πρότυπο για την προσέλκυση κεφαλαίων στο μέλλον;
Πού νομίζει ότι απευθύνεται; Στους φίλους του στη Βενεζουέλα;
Το τριήμερο πανηγύρι που έστησε η κυβέρνηση στο όνομα της δήθεν διαφάνειας έληξε και τα ερωτήματα που γεννιούνται για την πραγματική διαφάνεια και τη Δημοκρατία στη χώρα είναι πολλά.