Πρόσθεσε δε, ότι «τα κόκκινα δάνεια σημαίνουν τράπεζες-ζόμπι. Αν δεν επιλυθούν, δεν έχουμε ελπίδα ανάκαμψης. Όμως οι πλειστηριασμοί δεν είναι το μόνο εργαλείο, αλλά το έσχατο. Οι τράπεζες πρέπει να μοιράζονται τον κίνδυνο είτε με κουρέματα δανείων είτε με άλλες διευθετήσεις».
Παράλληλα, εκτίμησε ότι «εάν οι τράπεζες αυτή τη στιγμή αυτόματα κούρευαν όλα τα δάνεια στις τρέχουσες αξίες των σπιτιών, και συζητούσαν με τους δανειολήπτες το ελάχιστο που μπορούν να δώσουν με ταυτόχρονη επιμήκυνση χρονικά, τότε το κοινωνικό πρόβλημα θα λυνόταν.
Ουσιαστικά θα δίναμε τη δυνατότητα στους ανθρώπους να ζουν με ένα ενοίκιο αποπληρώνοντας το δάνειο και να μπορούν να το κληροδοτήσουν στα παιδιά τους με το υπόλοιπο του δανείου ώστε να έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους. Αλλά δεν σκεφτόμαστε τον άνθρωπο, παρά μόνο την επικοινωνία».
Ο Χάρης Θεοχάρης πρότεινε 4 μέτρα στο πλαίσιο μιας συνολικής στρατηγικής για τους πλειστηριασμούς:
1.Να
ελέγξουμε πότε γίνονται πλειστηριασμοί και παίρνουν τα ακίνητα παρένθετα πρόσωπα. Μένουν δηλαδή οι ιδιοκτήτες και παίρνουν φθηνά το ίδιο τους το σπίτι όχι στο 100% της τιμής.2.Να στηρίξουμε αυτούς οι οποίοι με αιματηρές θυσίες παραμένουν με πράσινα δάνεια και πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους.
3.Να στηρίξουμε τα νοικοκυριά σε ένδεια και σε αυτό η κυβέρνηση είναι υπόλογη διότι είχε προβλέψει 100 εκ. ευρώ που τα έδωσε για το μέρισμα, ενώ για το 2018 το ποσό μειώνεται στα 50 εκ.
4.Να δώσουμε τη δυνατότητα στους δανειολήπτες να πάρουν τα δάνεια στην ίδια τιμή με τα funds αρκεί να πληρώσουν και τις δόσεις που δεν έχουν πληρωθεί.