Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Έχουν περάσει 6 έτη από το πρώτο μνημόνιο, χώρες που μπήκαν σε μνημόνιο μετά από εμάς, χρειάστηκαν μόνο ένα, ήδη έχουν βγει από αυτό, έχουν περάσει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και προσελκύουν ξένες επενδύσεις.
Εμείς από την άλλη βαδίζουμε ολοταχώς προς το τέταρτο μνημόνιο, χωρίς καμία προοπτική εξόδου, βρισκόμαστε σε ύφεση (0,8% για το 2015), ενώ κάνουμε ότι μπορούμε για να διώχνουμε τις επενδύσεις και να εντείνουμε την αποεπένδυση της εθνικής οικονομίας. Δεν μετράω φυσικά τους επενδυτές πρόσφυγες μιλάω για τους κανονικούς.
Τα σημάδια ήταν ήδη ιδιαίτερα ανησυχητικά σε μια σειρά από δείκτες που έχουν να κάνουν με την οικονομική δραστηριότητα. Στο πρώτο 2μηνο του 2016 οι εισαγωγές αγαθών εμφανίζουν μείωση 11% ενώ οι εξαγωγές 8%. Το μεταφορικό ισοζύγιο είναι σε ελεύθερη πτώση 56%. Στις περισσότερες κατηγορίες εσόδων υπάρχει απόκλιση από τους στόχους, ενώ την εικόνα σώζει η συγκράτηση των δαπανών και το μέρισμα της ΤτΕ 1,1 δις ευρώ. Δεν πάνε καλά τα έσοδα όσο και να προσπαθεί να τα ωραιοποιήσει ο υπουργός.
Απόδειξη πως το success story είναι οφθαλμαπάτη είναι η σκούπα στα αποθεματικά. Ακυρώνει το επιχείρημα ότι έχετε πλεόνασμα. Που είναι το πλεόνασμα τη στιγμή που αναγκάζεστε να πάρετε από τα νοσοκομεία, από τον ΟΑΕΔ, από τον ΕΟΠΥΥ, από τα αποθεματικά της Βουλής.
Το έχω ξαναπεί και το λέω και τώρα: για να βγούμε από το μνημόνιο πρέπει να γίνουν τρία πράγματα.
Ρευστότητα στην οικονομία μέσω της ΕΚΤ, διαρθρωτικές αλλαγές (αντίθετα από όσα έγιναν ως τώρα), κανένα δημοσιονομικό μέτρο. Εάν πιστεύουν οι εταίροι ότι με διαρθρωτικές αλλαγές η χώρα σε 2-3 έτη θα πετάει να βάλουν τα χρήματα για να καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό αυτών των ετών. Αυτό είναι εθνική διαπραγμάτευση.
Φέρνετε ένα ασφαλιστικό ανάξιο λόγου. Απορώ πως δεν ντρέπεστε.
Είναι ένα ασφαλιστικό: αναχρονιστικό (δεν απαντά στη γήρανση του πληθυσμού – δεν έχει ευελιξία), προωθεί κοινούς κανόνες (αλλά τους λανθασμένους κανόνες), έχει εισπρακτικό χαρακτήρα, συνεχίζει να δίνει σχετικά υψηλές παροχές με λίγα χρόνια και άρα να ενθαρρύνει την πρόωρη συνταξιοδότηση, έχει έλλειψη ανταποδοτικότητας και μετατρέπει όλο το σύστημα σε τιμωρητικό φόρο στην εργασία.
Φέρνετε το νόμο Λοβέρδου – Κουτρουμάνη – Βρούτση με απλώς χειρότερα ποσοστά.
Και απορώ με την κριτική ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Είναι ο νόμος τους.
Δικός τους. Οπότε φωνάζουν μονάχα για τα κοψίματα. Συγχρόνως λένε ότι τα κοψίματα είναι άδικα και παράλογα και πως παράλληλα δεν είναι αρκετά και πως θα αναγκαστούν να γίνουν νέα το 2018. Αυτό στην πραγματικότητα είναι που ισχύει. Και βέβαια αυτό πειράζει την αντιπολίτευση. Πιστεύουν ότι θα αναγκαστούν να κόψουν αυτοί όσα εσείς θα τους αφήσετε. Κάνετε και εσείς το ίδιο τρικ περνάτε το μπαλάκι στον επόμενο και τη μιζέρια από τον έναν στον άλλο.
Ελπίζω να υπάρχει ένα σχέδιο καλύτερο από αυτό που παρακολουθούμε σήμερα.
Υπάρχουν και αυτοί που λένε πως η ανικανότητά σας είναι σχέδιο για να πάτε τον ελληνικό λαό στη δραχμή.
Το έγραψε πρόσφατα ο πρώην λογογράφος του κ. Τσίπρα στο Βήμα, ότι αυτός ακριβώς είναι ο στόχος σας. Η ανικανότητα είναι βάση σχεδίου και πως οδηγείται την οργή του κόσμου ενάντια στην Ευρώπη και στο Ευρώ.
Αν συμβεί αυτό όμως θα είναι κάτι που δεν θα έχει ζήσει ποτέ ο ελληνικός λαός. Θα ζήσει την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος.
Στην πραγματικότητα κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι, το Ασφαλιστικό της Κυβέρνησης δεν συμπληρώνει απλώς τα ασφαλιστικά νομοσχέδια των προηγούμενων ετών, αλλά έρχεται να υλοποιήσει την έκθεση του Υπουργείου Συντονισμού του 1958 για την ενοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος της Ελλάδας. Σχεδόν 60 χρόνια μετά, η πληθυσμιακή πυραμίδα, η παραγωγική δομή, η αναπτυξιακή φάση είναι εντελώς διαφορετικές. Νομοθετούμε ένα σύστημα του 20ου αιώνα για τις ανάγκες του 2030! Αυτό είναι το μοντέλο διακυβέρνησή σας, να γυρίσουμε πίσω δεκαετίες. Κλοτσάμε το πρόβλημα 2-3 χρόνια πιο κάτω καθώς προσφέρουμε λύσεις του προηγούμενου αιώνα. Και όχι μόνο αυτό, στην ουσία με την παρούσα πρόταση κορυφώνουμε τις υποχρεώσεις του συστήματος το 2030, όταν δηλαδή κορυφώνεται με το υπάρχον προφίλ του και το πρόβλημα του χρέους. Έτσι δεν θα μπορέσουμε να δώσουμε λύση.
Τι ασφαλιστικό χρειάζεται σήμερα η χώρα;
- Όχι τα λεφτά των ασφαλισμένων στον Προϋπολογισμό. Όχι μαζί με τις μίζες, τις έκτακτες αναθέσεις λόγω ανωτέρας βίας, τις προσλήψεις, τις σπατάλες και την ανικανότητά. Τα λεφτά του κόσμου επενδύονται, αποδίδουν και δεν ελέγχονται από τους πολιτικούς. Άρα 3 πυλώνες με συστήματα νοητής και πραγματικής κεφαλαιοποίησης. Τα χρήματα του κόσμου να είναι περιχαρακωμένα γιατί έτσι και αλλιώς οι Έλληνες πολίτες αυτό θέλουν. Τα λεφτά τους να τα δίνουν και να επενδύονται.
- Όχι πολλές κατηγορίες συνταξιούχων. Προς τα εκεί πηγαίνατε με το ένα ταμείο. Όμως κρατάτε τη βασική διαφορά-ανισότητα. Άλλο ο νυν συνταξιούχος, άλλο αυτός που θα πάρει σύνταξη αύριο. Είστε άδικοι μόνο και μόνο για λόγους ψηφοθηρίας. Μέχρι και τους Βουλευτές θα εξαιρούσατε γιατί λέτε δεν πληρώνουν εισφορές. Τι άλλο θα ακούσουμε; Που η λογική θα έλεγε να μην υπάρχουν καν οι συντάξεις αυτές σε αυτήν την περίπτωση.
- Πρόνοια για να μην έχουμε φτώχεια στις μεγάλες ηλικίες. Εθνική σύνταξη. Από μια ηλικία και πάνω δεν μπορεί να αντιδράσει κανείς στη φτώχεια. Τι θα κάνει ο 75ρης θα δουλέψει μαύρα; Πρέπει να έχουμε προνοιακή σύνταξη συνδεδεμένη με το εισόδημα με σκοπό να σκοτώνει τη φτώχεια.
- Ευελιξία: για κάθε ευρώ που δίνει ο μισθωτός, ο ελεύθερος επαγγελματίας, ο αγρότης, ο άνεργος που αυτασφαλίζεται θα πρέπει να παίρνει πίσω την ίδια σύνταξη. Έτσι οι αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς του καθενός, πολύ συνηθισμένο φαινόμενο, δεν θα επηρεάζουν τον ασφαλισμένο. Έτσι δεν θα είναι φτηνότερο το μπλοκάκι από τον μισθωτό. Δεν πρέπει να έχει κίνητρο ο εργοδότης να γυρίζει τους μισθωτούς στο μπλοκάκι. Πρέπει να δώσουμε τέλος στη γαλέρα.
Όλα αυτά θα δώσουν 2 πράγματα. Αίσθηση δικαιοσύνης και εμπιστοσύνη πως τα λεφτά που μας κρατάνε πιάνουν τόπο. Μόνο έτσι θα φτιάξουμε μια για πάντα το ασφαλιστικό.
Χωρίς να λύσουμε το ασφαλιστικό δεν θα έρθουν επενδύσεις που θα στηρίξουν αυτό το ασφαλιστικό δημιουργώντας θέσεις εργασίας. Άρα πρώτα λύνουμε το ασφαλιστικό και μετά θα έρθει η ανάπτυξη που θα λύσει αυτό το ασφαλιστικό.
