Άρθρα

Πολυκομματικά blues – Άρθρο στη Μarketpost.gr

Του Χάρη Θεοχάρη, ανεξάρτητου βουλευτή 

Η πραγματικότητα των πολυκομματικών κυβερνήσεων είναι δεδομένη σε όλες τις δυτικές χώρες, που δεν ισχύει το Προεδρικό σύστημα.

Η Ολλανδία με την απόλυτη απλή αναλογική έχει αναπτύξει μια ξεκάθαρη κουλτούρα συναινέσεων και προγραμματικών διαπραγματεύσεων για τη δημιουργία πολυκομματικών κυβερνήσεων.

Σήμερα κυβερνούν τέσσερα κόμματα!

Στο Βέλγιο μεσολάβησε περίοδος 18 μηνών μέχρι τον σχηματισμό κυβέρνησης, καθώς τα κόμματα διαπραγματεύονταν. Τέλος, όλοι θυμόμαστε στη Γερμανία την προσπάθεια να υπάρξει κυβέρνηση «Τζαμάικα» και την τελική συναίνεση του SPD να συγκυβερνήσει με την Άγγελα Μέρκελ.

Στη χώρα μας το ερώτημα δεν είναι αν θα ξαναγυρίσουμε στις μονοκομματικές κυβερνήσεις. Αυτό φαντάζει δύσκολο και ακόμη και αν συμβεί, θα είναι προσωρινή αναλαμπή σε μια διαδικασία αποκαθήλωσης των ισχυρών κομμάτων του άνω του 40% που είχαμε συνηθίσει. Η κρίση έφερε και αυτή την πολιτική μεταβολή στις εκλογικές συνήθειες των συμπολιτών μας.

Το ερώτημα πρέπει να εστιαστεί στο είδος των κυβερνήσεων που θα έχουμε και ιδιαίτερα στη βάση της συνεργασίας τους. Πριν λίγα χρόνια όταν για πρώτη φορά θα είχαμε συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ΝΔ όλοι μιλούσαν για την έλλειψη κουλτούρας συνεργασίας. Αυτή βρέθηκε ξαφνικά και μαγικά από τη στιγμή που ανακαλύφθηκαν οι ποσοστώσεις στις τοποθετήσεις διοίκησεων οργανισμών. Το περίφημο 4-2-1 που μάθαμε μετά. Αυτό είναι το μόνο ζητούμενο για τα πολιτικά κόμματα που έχουν γαλουχηθεί στην κυβερνητική μεθοδολογία της μεταπολίτευσης.

Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πρόσθεσαν ένα λιθαράκι στο μοντέλο των πολυκομματικών κυβερνήσεων. Η βάση της συμφωνίας είναι συμβολική (είναι εναντίων του μνημονίου), όχι όμως προγραμματική καθώς δε συμφωνούν σε κανέναν άξονα πολιτικής. Συνεπώς χώρισαν τα υπουργεία μέσα στα οποία ασκούν την πολιτική τους με σημαντική αυτονομία, αρκεί να ψηφίζουν όλα τα σημαντικά νομοσχέδια και τελευταία, μετά την άρνηση της αντιπολίτευσης να στηρίζει νομοσχέδια που ψηφίζει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα νομοσχέδια.

Βρισκόμαστε στο στάδιο των πλήρως οπορτουνιστικών πολυκομματικών κυβερνήσεων.

Μένει να δούμε αν μια πιθανή συγκυβέρνηση ΝΔ – Κινήματος Αλλαγής που πολλοί αναμένουν, θα είναι της ίδιας μορφής. Το ζητούμενο για τη χώρα είναι να προχωρήσουμε σε πραγματικές προγραμματικές συμφωνίες που να τηρούνται από τους συγκυβερνώντες. Ίσως τότε επιστρέψει η εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα, εμπιστοσύνη που για την ώρα είναι σε amber alert.