Για αμερικανικές εκλογές και νίκη Τραμπ
Είχαμε την πλήρη ανατροπή, πάρα πολλοί δεν το περίμεναν, φαίνεται ότι το ζήτημα της παγκόσμιας κατάστασης έχει φτάσει στο απροχώρητο, ο κόσμος δεν είναι ευχαριστημένος. Είναι δύσκολο κάποιος να κρίνει ποιο μέρος της προεκλογικής ρητορικής Τραμπ ήταν προσωπείο και ποιο αντιστοιχεί στις πραγματικές πολιτικές του πεποιθήσεις, οπότε είναι δύσκολο να κρίνουμε ποια θα είναι στάσης του ως πρόεδρος των ΗΠΑ.
Αυτό μπορούμε να πούμε με σχετική ασφάλεια είναι ότι μάλλον θα δείξει μια εσωστρέφεια, θα ασχοληθεί περισσότερο με το εσωτερικό της οικονομίας των ΗΠΑ, θα στραφεί σε τομείς που ενδεχομένως τους ξέρει καλύτερα. Παρότι κόμπαζε ότι ξέρει τη Ρωσία, ξέρει την αμερικάνικη πολιτική καλύτερα από τους στρατηγούς, μάλλον θα στραφεί στο εσωτερικό των ΗΠΑ και έτσι θα δούμε μια περεταίρω απόσυρση της Αμερικής από τα διεθνή πράγματα.
Η αντιμουσουλμανική ρητορική του κ. Τραμπ θεωρώ ότι δεν μεγάλη σημασία με την έννοια ότι την Αμερική χωρίζει ωκεανός από τις βασικές μουσουλμανικές ροές. Κυρίως για τα ζητήματα του Μεξικού έχει σημασία, για τις μεταναστευτικές ροές από εκεί. Σε σχέση με εμάς, το ελληνοαμερικανικό στοιχείο στήριξε ρεπουμπλικάνους, κατά την επίσκεψη μου στις ΗΠΑ διαπίστωσα ότι πολλοί ελληνοαμερικανοί ήταν φιλικά διακείμενοι στον κ. Τραμπ, μπορεί να υπάρξουν δίαυλοι επικοινωνίας.
Ακόμη κι αν ο νέος πρόεδρος δεν ξέρει που πέφτει η Ελλάδα στο χάρτη, οι θεσμοί στις ΗΠΑ είναι πολύ πιο ισχυροί απ’ ό, τι είναι στη χώρα μας και συνεπώς οι αλλαγές που φέρνει ένας πρόεδρος, αν και σημαντικές δεν είναι τόσο κρίσιμες όσο τις περιμένουμε εδώ. Άρα σε κάποιο βαθμό, το λεγόμενο καθεστώς, το political establishment της Ουάσιγκτον, θα του βάλει κάποια χαλινάρια.
Ο κόσμος που ζούμε δημιουργεί ανασφάλεια στους πολίτες και ψηφίζουν με το ένστικτό τους, όχι τόσο θετικά, τι θέλουνε να γίνει, όσο αρνητικά, θέλουν αυτό το σύστημα να πάψει να υπάρχει. Το είχε πει και ο ίδιος Ομπάμα το 2008 στη Χίλαρι, ότι εκείνη λέει ότι μπορείς να τρέξει το σύστημα καλύτερα, ενώ ο κόσμος ζητάει ένα διαφορετικό σύστημα. Αυτό είναι που δεν κατάλαβε για δεύτερη φορά η κ. Κλίντον.
Οι δουλειές που περιμένει ο κόσμος από τον νέο πρόεδρο στις ΗΠΑ είναι λίγο οξύμωρο γιατί η ανεργία έχει πέσει πάρα πολύ επί Ομπάμα. Είναι περισσότερο η μεσαία τάξη που βλέπει να χάνει έδαφος σε σχέση με τον εαυτό της τις προηγούμενες χρονιές.
Για απομάκρυνση από τη Γενική Γραμματεία Εσόδων
Τότε ήταν μια δύσκολη εποχή για μένα. Αυτό που έχει σημασία το πολιτικό ζήτημα, δε μπορούσα να νιώσω ότι έχω τη δυνατότητα με την τότε κυβέρνηση να κάνω το έργο μου όπως έπρεπε να γίνει. Το έργο φυσικά είναι να λειτουργεί η δημόσια διοίκηση σωστά, αποδοτικά, και έτσι να δίνει βαθμούς ελευθερίας στην πολιτική ηγεσία να κάνει την πολιτική της. Να θυμίσω ότι το 2013 ήταν η μόνη χρονιά σε όλη την περίοδο από 2009 έως το 2015 που τα έσοδα έπιασαν τους στόχους.
Με απλά λόγια έλεγα πολλά όχι. Νομίζει το πολιτικό κατεστημένο στη μεταπολίτευση ότι πρέπει να κάνει τη μικροδιαχείριση του δημόσιου τομέα. Αυτό είναι λανθασμένο. Ο δημόσιος τομέας, όπως τον έζησα, αν τον προστατέψεις από τις πολιτικές παρεμβάσεις μπορεί να πάρει τη σκυτάλη και να πάει τη χώρα μπροστά. Αυτό είναι και το πολιτικό μου project τώρα.
Οι παρεμβάσεις αφορούσαν σε ζητήματα κυρίως ανθρώπινου δυναμικού. Ποιος θα είναι έφορος σε κάθε εφορία για παράδειγμα. Σε δεύτερο επίπεδο αυτό ο άνθρωπος θα κάνει τη δουλειά του κόμματος, όχι τη δουλειά του δημοσίου.
Τώρα είναι ποιο σφιχτός ο κλοιός που έχουν βάλει οι ξένοι στη γενική γραμματεία εσόδων. Στη νέα ανεξάρτητη αρχή υπάρχει συμβούλιο όπου δύο από τα πέντε μέλη επιλέγονται από την Κομισιόν. Συνεπώς τώρα ο έλεγχος είναι πολύ σκληρότερος.
Τι πρέπει να γίνει
Σημασία έχει ότι αν δεν κλείσουμε τη στρόφιγγα της κομματικής επιρροής πάνω στο δημόσιο δεν πρόκειται να βγούμε από αυτή την κρίση. Έχουν πτωχεύσει, δεν πρέπει να φοβηθούμε να το πούμε. Έχουμε πτωχεύσει αλλά ολικά. Αξιακά, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά φυσικά και ο λόγος που πτωχεύσαμε είναι ότι οι πολιτικοί έχουν πολύ μεγάλη εξουσία σ’ αυτή τη χώρα. Και εδώ είναι η δυσκολία της αλλαγής. Οι πολιτικοί πρέπει να αλλάξουμε τους νόμους και να φτιάξουμε το θεσμικό πλαίσιο ώστε εμείς οι ίδιοι να έχουμε λιγότερη εξουσία και δεν βρίσκεται κανείς να υλοποιήσει αυτό το project , να μειώσει την εξουσία του πολιτικού συστήματος πάνω στην Ελλάδα που σφαδάζει.
Γιατί σώνει και καλά ευρώ και υποταγή στους ξένους
Νομίζω ότι υποτιμάται το πολιτικό πρόβλημα που έχει η χώρα σε σχέση με το θέμα του νομίσματος της οικονομίας. Πρέπει να καταλάβουμε, όπως είπε και πριν, ότι το πρόβλημα είναι η υπέρμετρη εξουσία του πολιτικού συστήματος στην καθημερινότητά μας. Ένα πράγμα καταφέραμε να πάρουμε από τα χέρια των πολιτικών και αυτό είναι το νόμισμα.
Η Ευρώπη όμως έχει πάρει λάθος δρόμο. Αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Στο παράδειγμα της Ουγγαρίας όπου βλέπουμε ότι καταλύεται η δημοκρατία, αλλάζει το σύνταγμα, αλλάζουν όλοι οι κανονισμοί της Βουλής προς το αντιδημοκρατικότερο, καταστρέφονται τα ΜΜΕ, ελέγχεται η δικαιοσύνη, μειώνονται οι εξουσίες του διοικητή της τράπεζας της Ουγγαρίας, και η Ευρώπη διαμαρτύρεται μόνο για τις εξουσίες του διοικητή της τράπεζας, τότε υπάρχει πρόβλημα με μια Ευρώπη που δεν συγκινείται πια από την αντιδημοκρατική στροφή που παίρνουν μια σειρά από χώρες.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι ότι είναι σάπια η Ευρώπη και γι’ αυτό σάπισε η Ελλάδα. Η Ελλάδα σάπισε από τα δικά της προβλήματα μέσα σε μια σάπια Ευρώπη. Την Ευρώπη αυτή δεν μπορείς να τα φτιάξεις ως παρίας, ως ζητιάνος, κανείς δεν σε παίρνει έτσι στα σοβαρά.
Για μετανάστευση στο εξωτερικό
Ένας φίλος φορτηγατζής μετέφερε έναν φούρνο, τα μηχανήματα και τα πήγε στη Μεγάλη Βρετανία. Πήγε ο άνθρωπος στην Αγγλία, έφτιαξε ένα Hellenic Bakery, και βρήκε στην υγειά του. Μέσα σε δυο μήνες είπε πού ζούσα τόσα χρόνια. Τα παιδιά που σπουδάζουνε φεύγουνε, τα παιδιά χωρίς πτυχίο επίσης θέλουν να φύγουν. Έχουμε σπάσει τη νέα γενιά σε δύο κομμάτια. Σε αυτούς που φεύγουν και σε αυτούς που λένε μακάρι να μπορούσα να φύγω. Αν δεν ξανακάνουμε τη χώρα θελκτική για τη νέα γενιά, δεν πρόκειται να βγούμε από την κρίση.
Πρέπει να χτίσουμε τη χώρα από την αρχή. Χρειάζονται πολλά χρόνια δυστυχώς. Να θυμίσω ότι ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος από την πτώχευση του 1893 έφυγε το 1978. Χρειάζονται δεκαετίες για να μπορέσουμε να ανακτήσουμε πλήρως την ελευθερία μας.
Για τα προβλήματα στην Ευρώπη
Ίδια είναι τα προβλήματα λαϊκισμού των πολιτικών και στις άλλες χώρες. Δέχονται τις ίδιες πιέσεις, δε θέλουν να ασχολούνται με μια ξένη χώρα, θέλουν συμφωνίες στο σκοτάδι και όχι στο φως, δε θέλουν τη διαφάνεια. Απλώς δεν έχουν θράσος. Στη χώρα μας ο φοροφυγάς, ο κατσαπλιάς, ο λαθρέμπορος, έχουν θράσος. Κυκλοφορούν στο φως, ενώ εκεί τα κάνουν στο σκοτάδι.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη. Αυτό δεν μπορούν να το κάνουν οι πολικοί. Ο πολιτικός θα φέρει την αισιοδοξία και την ελπίδα. Αν αφήσουν τη χώρα να ανασάνει, για μερικούς μήνες, για μερικά χρόνια, να απελευθερώσουν τις πολιτικές δυνάμεις, την καινοτομία, τότε αυτή η αισιοδοξία για γίνει εμπιστοσύνη.
Για εκλογές
Πάντοτε όταν είσαι σε μια καρέκλα και ιδιαίτερα την πρωθυπουργική, θεωρείς ότι είναι παροδική η δυσαρέσκεια του κόσμου, θα έρθει η ανάκαμψη και αν έρθει ένα χρόνο ή έξι μήνες πριν από τις εκλογές τότε η κυβέρνηση μπορεί να δρέψει τους καρπούς των δυσκολιών.
Έχει μια κοινοβουλευτική ομάδα που τον στηρίζει, κατά την άποψή μου αυτή είναι η πλήρης διαστρέβλωση και το τέλος του κοινοβουλευτικού συστήματος. Στο κοινοβουλευτικό σύστημα ο βουλευτής είναι το σημείο της συνείδησης. Οι βουλευτές δίνουμε τη δεδηλωμένη, τη στήριξη στον πρωθυπουργό και αυτό έχει πλήρως αντιστραφεί στη χώρα μας. Ο πρωθυπουργός κρατάει τους βουλευτές του με εκβιασμούς ή όχι, με διάφορα τερτίπια. Η εναλλακτική να πάνε σε εκλογές και να μην εκλεγούν οι μισοί από αυτούς δεν είναι κάτι που χαροποιεί κανέναν και συνεπώς με αυτόν τον τρόπο διατηρεί μια ισορροπία στην κοινοβουλευτική του ομάδα.
Άρα στην πραγματικότητα το σύστημά μας έχει γίνει πρωθυπουργικοκεντρικό, ελέγχεται η νομοθετική και η δικαστική εξουσία από τον πρωθυπουργό και αυτή είναι η βάση της διαφθοράς στη χώρα μας.
Δεν υπάρχει η διάκριση των εξουσιών που έχει περιγραφεί από τον Μοντεσκιέ. Δεν μπορούμε να πιάσουμε τη διαφθορά επειδή δεν υπάρχουν πόλοι εξουσίας διαφορετικοί και ισότιμοι.
Η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη μόνο στη συνείδηση μεμονωμένων ανθρώπων, συστημικά οι ανώτατοι δικαστές επιλέγονται από την εκτελεστική εξουσία, και συνεπώς κάνουν ό, τι μπορούν για να μην τη δυσαρεστήσουν.
Να δώσω ένα παράδειγμα. Μιλάμε συνέχεια για τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, νόμος περί ευθύνης γενικών γραμματέων δεν υπάρχει, ποιους έχετε δει να να ελέγχονται;
Πολιτικό στίγμα
Πιστεύω ότι αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι ένα ισχυρό κέντρο. Ένα κέντρο με την έννοια της ενωτικής φωνής, της φωνής πέρα από τους διχασμούς των ακραίων στο πολιτικό σύστημα που είναι λογικό σε μια περίοδο κρίσης να ακούγονται πιο έντονα.
Το τι θα κάνει ο κ. Μητσοτάκης είναι δικό του ζήτημα. Αυτό που λέω είναι τι χρειάζεται η χώρα κατά την άποψη μου, δεν μπορώ να πω ότι είμαι αυθεντία. Δε χρειάζεται διχαστική λογική. Το άσπρο – μαύρο μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αρκετό για να δώσει λύση στη χώρα.
Οι αλλαγές που χρειάζονται είναι βαθιές, νέα αρχιτεκτονική που τα μεγάλα κόμμα τα δεν μπορούν να φέρουν γιατί πρέπει να κρατούν ισορροπίες.
Ένα μικρό κόμμα στο χώρο του κέντρου, ένα τρίτος πόλος, πρέπει να δώσει μια ελπίδα ελέγχου της εξουσίας. Μπορεί να αναγκάσει το μεγάλο κόμμα που κληθεί να κυβερνήσει να κάνει τέτοιες τομές, οι οποίες θα αλλάξουν το παιχνίδι.
Για Ποτάμι
Διέγνωσα προβλήματα με το Ποτάμι, είναι μια προσπάθεια που αγάπησα. Όμως υπήρχαν αστοχίες, προβλήματα από την πρώτη μέρα. Για κάποιους μήνες ελπίζαμε ότι θα ξεπεραστούν, όμως ούτε στο δεύτερο συνέδριο μπήκαν δομές, να δοθεί ένα τέλος στον αρχηγοκεντρισμό. Κατήγγειλα και μια διγλωσσία τότε, όταν ξεκινούσε μια διαδικασία συνεννόησης με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, η οποία ήταν προσχηματική κατά την άποψή μου και θα τορπιλιζόταν κάποιους μήνες μετά. Μετά μας αρέσει ο Τσίπρας δε μας αρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, να φύγει ο Καμμένος από την κυβέρνηση να έρθουμε εμείς. Υπήρχε μια αμφισημία στη σχέση μας με την κυβέρνηση. Ενώ ήμασταν επικριτικοί προς τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήμασταν προς τον κ. Τσίπρα που ήλεγχε την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό πληρώσαμε στο Ποτάμι και ήθελα να διαχωρίσω τη θέση μου καθότι διαφωνούσα με την πολιτική αυτή.
Για φόρους – πορεία της οικονομίας
Θα δημιουργηθούν νέα κενά, νέες τρύπες. Κατά την άποψή μου δεν θα έρθουν νέοι φόροι, γιατί ο λόγος που θα δημιουργηθούν αυτά τα κενά είναι γιατί οι φόροι αυτοί είναι ατελέσφοροι. Από 1/1/2017 οι φόροι και οι εισφορές στους ελεύθερους επαγγελματίες και τους επιχειρηματίες θα φτάσουν σε σημείο που δεν θα μπορούν να ελεγχθούν και θα σταματήσει κάθε δραστηριότητα.
Η μικρομεσαία τάξη καταστρέφεται. Με τον ΣΥΡΙΖΑ, μια αριστερή υποτίθεται κυβέρνηση γίνεται η μεγαλύτερη αναδιανομή του πλούτου που έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια. Στο λιανικό εμπόριο καταστρέφεται όλος ο μικρομεσαίος ιστός και περνάει στις πολυεθνικές.
Ο λόγος που πέφτει η ανεργία είναι ότι υπάρχουν διάφορα προγράμματα που αξιοποιούμε τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά και η ευελιξία της εργασίας έχει οδηγήσει σε περισσότερους ανθρώπους με δουλειά, αλλά με χειρότερους όρους, με μικρότερες αμοιβές.
Πρέπει να ξεχάσουμε ότι εμείς οι πολιτικοί μπορούμε να ορίσουμε ποιοι θα είναι οι μισθοί. Οι μισθοί θα οριστούν από τον πλούτο που παράγει η εθνική οικονομία. Το πρόβλημα είναι ο τρόπος που υλοποιούμε το μνημόνιο, αλλά και ορισμένες πολιτικές που έρχονται έτοιμες ρετσέτες απ’ έξω, συνταγές που δεν ταιριάζουν στη χώρα μας, καταστρέφουμε εκτός από λίπος και παραγωγικό ιστό.
Έτσι θα πέφτει το εισόδημα μέχρι να βρει σημείο ισορροπίας, κοντά στη Βουλγαρία δυστυχώς.
Η μεσαία τάξη καταστρέφεται, γιατί δεν έχει νόημα μόνο ο απόλυτος αριθμός στο εισόδημα αλλά και σε ποια αγοραστική δύναμη αντιστοιχεί. Τα καρτέλ δεν χτυπήθηκαν και η ακρίβεια τρώει και το μικρό αυτό εισόδημα.
Η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση
Η πολιτική της κυβέρνησης είναι μια πολιτική που συνεχίζει στη λογική των προηγούμενων κυβερνήσεων. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: όταν ρωτάω συνταξιούχους – δεν σας έδωσαν την 13η σύνταξη αυτό δεν σας ενοχλεί;Δεν πειράζει που δεν μου την έδωσε, τουλάχιστον αυτοί μου κόψανε 200 ευρώ ενώ οι προηγούμενοι 1000.
Αν όμως το σκεφτούμε αυτό είναι απλώς ένα τυχαίο γεγονός. Κατά τα άλλα ακολουθείται η ίδια λογική. Αν νικούσε το 2012 τα κοψίματα θα ήταν 600 και 600. Αν νικούσε το 2010 θα ήταν όλα τα κοψίματα δικά τους. Το ζήτημα είναι να ξαναβάλουμε τις βάσεις της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης στη χώρα. Αυτό είναι που έχει χαθεί με τα μνημόνια και της κρίσεις που περνάμε.
Γιατί επιβιώνει ο κ. Τσίπρας
Δύο οι λόγοι επιβίωσης του κ. Τσίπρα μέχρι τώρα. Βλέπουμε τον απόλυτο καιροσκοπισμό, έναν άνθρωπο που υλοποιεί ακριβώς τα αντίθετα από όσα είπε. Ο κ. Τσίπρας υποστηρίζει πως λέει τα ίδια και πριν και μετά τις εκλογές. Αυτό είναι αλήθεια. Αλλά υλοποιεί ακριβώς τα ανάποδα από αυτά που λέει. Την ίδια στιγμή που υλοποιεί ιδιωτικοποιήσεις, λέει εμείς θέλουμε κρατικοποιήσεις. Και πάει και ξεπουλάει. Οπότε το ζήτημά του δεν είναι το τι λέει, αλλά το τι κάνει.
Έκανε εκλογές πολύ νωρίς. Ο εκλογικός κύκλος στην πραγματικότητα στη χώρα μας, δηλαδή ο χρόνος που χρειάζεται ο κόσμος για να καταλάβει το ψέμα που του έχει σερβίρει η κάθε κυβέρνηση είναι 2 χρόνια. 2 χρόνια η 2η θητεία του Καραμανλή, 2 χρόνια η θητεία Παπανδρέου, 2 χρόνια η κυβέρνηση Σαμαρά. Και ουσιαστικά 2 χρόνια η κυβέρνηση Τσίπρα που ουσιαστικά έκλεισε τον κύκλο της. Είναι πια φανερή η χρεοκοπία της στα μάτια του ελληνικού λαού.
Αν πάει σε εκλογές νομίζω πως αυτή η κυβέρνηση θα χάσει. Όσο περνάει ο καιρός η διαφορά θα μεγαλώνει, αλλά ακόμα δεν είναι τόσο μεγάλη η διαφορά. Η ΝΔ δεν θα είναι αυτοδύναμη. Η εποχή της αυτοδυναμίας έχει περάσει.
Για τον λαϊκισμό σε Ελλάδα και Ευρώπη
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι μέρος ενός ευρύτερου φαινομένου της ανόδου του λαϊκισμού. Αν δείτε στη Σλοβακία κυβερνάει μια αριστερή λαϊκιστική κυβέρνηση, μαζί με δεξιούς λαϊκιστές, με ένα μειονοτικό κόμμα που χρειάζεται για να σχηματίσει κυβέρνηση. Δείτε τον Ορμπάν στην Ουγγαρία. Έχουμε και εκεί τον ίδιο λαϊκισμό. Αν δείτε τον Καζίνσκι στην Πολωνία, πάλι το ίδιο.
Και έχουμε τα ίδια πράγματα παντού σε όλες αυτές τις χώρες.
- Αλλάζουν το Σύνταγμα για να ελέγξουν τη δικαιοσύνη
- Κλείνουν ΜΜΕ και προσπαθούν να ελέγξουν το τοπίο
- Αλλάζουν τον εκλογικό νόμο
Ακριβώς αυτό που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Άρα το κύμα που καβαλάει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ μεγαλύτερο από την χώρα μας. Ένα κύμα λαϊκισμού το οποίο δεν θα δώσει λύσεις στον κόσμο. Αλλά το οποίο είναι ένα κύμα που θα πέσει όπως στην Λατινική Αμερική μόνο από τα σκάνδαλα.
Η διαφθορά είχε ήδη περάσει στον ΣΥΡΙΖΑ πριν ακόμα κυβερνήσει. Για να μεγαλώσει ένα κόμμα από το 4% στο 36% πρέπει να βρει τις επαφές με αυτούς που πρέπει στην χώρα. Με όλα τα κέντρα που χρειάζεται ώστε επικοινωνιακά και οικονομικά να επιβιώσει.
Πρώτος στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η Δικαιοσύνη. Αλλά είναι πολλαπλές οι κινήσεις. Όπως είπα εκλογικός νόμος, ΜΜΕ, Δικαιοσύνη. Είναι πάντα τα 3 που στοχεύονται ώστε τα λαϊκιστικά και αυταρχικά καθεστώτα να διατηρηθούν στην εξουσία.
Αυτό σε μια χώρα σαν τη δική μας το 2016, θα γίνει πιστεύω φανερό και δεν θα πετύχουν τα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ. Έχουν περάσει οι εποχές που αυτά τα σχέδια μπορούσαν να πετύχουν. Αυτό τουλάχιστον ελπίζω.
Ο ρόλος της Βουλής
Η βουλή αυτή έχει ένα πολύ χαμηλό επίπεδο το οποίο έρχεται από το γεγονός ότι έχει υποβαθμιστεί η ίδια. Η πολιτική παράγεται στα υπουργικά γραφεία, έρχεται έτοιμη μασημένη από την εκτελεστική εξουσία. Οι βουλευτές κάνουν ελάχιστη δουλεία σε σχέση με αυτό που θα έπρεπε να κάνουν. Ουσιαστικά ασχολούνται με κάποιες τροπολογίες και κάποιες διορθώσεις που είναι συνήθως πελατειακού χαρακτήρα. Δυστυχώς το κέντρο της πολιτικής έχει φύγει από την Βουλή και ως αποτέλεσμα έχει χαμηλώσει και το επίπεδο των βουλευτών. Είμαστε σε χαμηλότερο επίπεδο από αυτό που θα έπρεπε να είμαστε – Βάζω και τον εαυτό μου μέσα – γιατί η σημασία μας είναι μικρότερη από ότι θα έπρεπε να είναι.
Πληρώνουμε την αποστασία του 65. Βουλευτής που εκφράζει διαφορετική άποψη αμέσως ταυτίζεται με την ιστορία της αποστασίας του 65 και θεωρείται προδότης. Αυτό δημιουργεί μια τεράστια πίεση στους βουλευτές να συμμορφωθούν με τον εκάστοτε αρχηγό. Και στα μικρά κόμματα ο αρχηγός είναι αυτός που είναι, και στο κόμμα που κυβερνάει είναι ο πρωθυπουργός.
Αυτή είναι η μεθοδολογία με την οποία έχουμε αντιστρέψει την λειτουργία του πολιτεύματος.
Στην οικονομία έχουμε μια καταστροφή, μετά από κάποιες δεκαετίες φτιάχνεται. Στο επίπεδο πχ της εκπαίδευσης ή της εδαφικής ακεραιότητας τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα και συνήθως μη αντιστρέψιμα.
Υπάρχει ο κίνδυνος να χαθεί ο έλεγχος. Ελπίζω να μην γίνει. Η κριτική που κάνω στην κυβέρνηση αυτή είναι μια κριτική ενός ανθρώπου που ήλπιζε πως κάτι διαφορετικό θα γίνει. Αντί για αυτό βλέπουμε την πλήρη συνέχιση της ίδιας πολιτικής. Την στιγμή που χρειαζόμαστε βαθιές τομές ώστε να κτίσουμε τη χώρα από την αρχή.
