Να πως θα βγει η Ελλάδα από τα Μνημόνια!
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε τα τελευταία χρόνια είναι η δραματική αύξηση της ανεργίας, απόρροια της πρωτοφανούς λιτότητας που η χώρα βιώνει λόγω της μη πρόσβασης στις αγορές. Για να ξεπεραστούν οι υφεσιακές επιπτώσεις της λιτότητας, απαιτείται η δημιουργία των προϋποθέσεων εκείνων που θα φέρουν επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας.
Προϋποθέσεις που είναι γνωστές: Πολιτική σταθερότητα, έγκαιρη απονομή δικαιοσύνης, σταθερό νομικό και κανονιστικό περιβάλλον, μειωμένη γραφειοκρατία, έλλειψη διαφθοράς, λογικοί φόροι, έλλειψη οικονομικών εκπλήξεων. Προϋποθέσεις που όμως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ λόγω των εμμονών και των ιδεοληψιών της, αλλά και οι προηγούμενες λόγω υποταγής σε κάθε λογής συμφέροντα, τις αγνόησαν επιδεικτικά.
Ειδικά η περίπτωση της ΔΕΣΦΑ – SOCAR μας υπενθυμίζει πως οι επενδυτές προσελκύονται και από ένα ακόμη χαρακτηριστικό: Από σοβαρές, ειλικρινείς και προσηλωμένες στην οικονομική ανάπτυξη κυβερνήσεις. Ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή, από αυτό που η χώρα βίωσε όλα τα χρόνια της κρίσης με αποκορύφωμα την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Την ώρα που χρειαζόμαστε απεγνωσμένα επενδύσεις, νέα κεφάλαια και άνοιγμα αγορών για τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης, η κυβέρνηση κάνει ό, τι μπορεί για να τις αποστρέψει. ΟΛΠ, ΟΣΕ, επένδυση του Κατάρ στη Ζάκυνθο.
Τελευταίο παράδειγμα η αξιοποίηση του Ελληνικού, έργου στρατηγικής σημασίας για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Με την Ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή 18 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ζητούν να τεθεί η επένδυση κάτω από τον έλεγχο της αρχαιολογικής υπηρεσίας. Με αυτό τον τρόπο δε δείχνουν απλώς την εμμονή τους, ούτε εκφράζουν μόνο την ιδεοληψία τους. Επιτίθενται ευθέως στη δημιουργία δεκάδων χιλιάδων ιδιωτικών και παραγωγικών θέσεων εργασίας.
Δίνουν την εντύπωση ότι θεωρούν ιερό κομματικό καθήκον να εξαφανίσουν, την ιδιωτική επένδυση. Δίνουν σήμα στις «υπηρεσίες» να εξαντλήσουν κάθε πιθανό και απίθανο γραφειοκρατικό εμπόδιο για την ματαίωση της συγκεκριμένης επένδυσης.
Είναι πράγματι παράδοξο το γεγονός πως αυτή η κυβέρνηση δε βασίζει την επιτυχία της στην γενική πρόοδο της εγχώριας οικονομίας. Η διατήρηση του πολιτικού κεφαλαίου της και η προοπτική πολιτικής επιβίωσης του κυβερνώντος κόμματος, συγκρούονται μετωπικά με τον στόχο για την αύξηση του οικονομικού κεφαλαίου, δηλαδή των επενδύσεων. Είναι χαρακτηριστική η καθυστέρηση, η δυσκολία και η συνεχής παλινδρόμηση κατά την προώθηση νομοθετημάτων για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, το άνοιγμα των αγορών προϊόντων, ενέργειας και επαγγελμάτων. Χαρακτηριστική είναι επίσης η απέχθεια της κυβέρνησης προς τις ανεξάρτητες αρχές και οποιονδήποτε ανεξάρτητο θεσμό προσπαθεί να εποπτεύσει τις αγορές και να εγγυηθεί τον διαφανή και δίκαιο ανταγωνισμό.
Μετά από δύο χρόνια ΣΥΡΙΖΑ μπορεί με σιγουριά να υποστηρίξει κανείς πως η στρατηγική αυτής της κυβέρνησης είναι η διαιώνιση του κομματικού κράτους, των κομματικά και πολιτικά εξαρτώμενων επιχειρήσεων και αγορών, η παροχή κοινωνικών παροχών και εργασίας μέσω παράλληλων, κομματικά ελεγχόμενων δομών. Το καθεστώς που επιχειρεί να εγκαθιδρύσει είναι φύσει και θέσει απέναντι στις ιδιωτικές επενδύσεις και στο άνοιγμα των αγορών, εκφράζοντας στην ουσία τις πλέον συντηρητικές και απολυταρχικές συνισταμένες της νεοελληνικής πραγματικότητας.
Συνισταμένες που μόνο μέσα σε ένα περιβάλλον ευρείας κοινωνικής και οικονομικής κρίσης θα μπορούσαν να βρουν απήχηση στα πλατιά μικρομεσαία στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Η κρίση θρέφει και συντηρεί την κυβέρνηση και το αφήγημά της, ενώ οι επενδύσεις και η αύξηση της απασχόλησης αποτελούν ευθεία απειλή για το στενό πολιτικό της συμφέρον.
Η υπονόμευση των επενδύσεων δε γίνεται εκ παραδρομής. Αποτελεί πάγια κεντρική πολιτική επιλογή των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Αποστρέφονται τις επενδύσεις, αποστρέφονται τη δημιουργία θέσεων εργασίας εάν δεν μεταφράζονται άμεσα σε ψήφους. Γι’ αυτό προτιμούν τους διορισμούς. Δίνουν και παίρνουν. Ρουσφέτι αντί ψήφου. Αυτή είναι η μόνη συνταγή που γνωρίζουν. Και είναι συνταγή καταστροφής.
