Ο προϋπολογισμός του 2018 είναι λιγότερο αισιόδοξος από τον περσινό, άρα ουδείς μπορεί να ισχυριστεί στα σοβαρά ότι πρόκειται για προϋπολογισμό εξόδου από το μνημόνιο. Η κατάσταση εμφανίζεται καλύτερη διότι η κυβέρνηση αποδέχτηκε όλα τα δύσκολα μέτρα που ζητούσαν οι εταίροι μας και το ΔΝΤ.
Η έξοδος από το μνημόνιο είναι φτιαγμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να δείξει ένα success story, το οποίο δεν είναι πραγματικό, δεν φτάνει στην τσέπη του πολίτη. Έχουμε γενιές ανθρώπων που δουλεύουν μόνο και μόνο για να χρηματοδοτήσουν το φαγητό τους και τίποτε άλλο. Το 1/3 των πολιτών ζουν σε κοινωνικό αποκλεισμό, δεν μπορούν να πάνε διακοπές, δεν έχουν θέρμανση στο σπίτι τους, δεν τρώνε κρέας ή ψάρι.
Ζούμε μόνο για πληρώνουμε το ρεύμα, την εφορία και την τράπεζα, αλλά αυτό δεν είναι ζωή τελικά. Το πολιτικό σύστημα είναι σε αδιέξοδο διότι δεν προσφέρει το όραμα, τον λόγο για τον οποίο να θέλουν οι πολίτες να ζήσουν εδώ και να χτίσουν τη ζωή τους.
