τη φετινή ΔΕΘ, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επέλεξε για ακόμη μια φορά τον εύκολο δρόμο. Εξαγγελίες χωρίς κοστολόγηση, συνθήματα χωρίς τεκμηρίωση, υποσχέσεις που θυμίζουν τις πιο ακριβοπληρωμένες αυταπάτες του παρελθόντος. Όταν ρωτήθηκε πόσο κοστίζουν τα μέτρα που παρουσίασε, δεν έδωσε αριθμό. Αντί γι’ αυτό, περιορίστηκε σε μια ιστορική αναδρομή μέχρι το 2009, αποφεύγοντας το προφανές. Τη λογοδοσία.
Η χώρα πλήρωσε ήδη ακριβά ανεύθυνες εξαγγελίες και πολιτικούς που μιλούσαν στον αέρα. Δεν έχει την πολυτέλεια να ξανακυλήσει σε τέτοιες περιπέτειες. Οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ υπερβαίνουν κατά πολύ την οροφή δαπανών που προβλέπουν οι ευρωπαϊκοί κανόνες, δεν έχουν νόημα, δεν έχουν κανένα όφελος άμεσο ή έμμεσο για τους πολίτες και θα αποσταθεροποιήσουν τελικά την ελληνική οικονομία.
Μια οικονομία που από το 2019 έχει μεταμορφωθεί, έχει γίνει πιο ανθεκτική και εξωστρεφής, αλλά δεν μπορεί να υπονομευθεί από ανεύθυνες και ακοστολόγητες δεσμεύσεις. Ξέρουμε όλοι πολύ καλά πόσο επικίνδυνη είναι μια τέτοια ατζέντα.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόταση για μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα.
Το μέτρο κοστίζει περίπου 1 δισ. ευρώ, χωρίς να εξασφαλίζει ότι το όφελος θα φτάσει στον καταναλωτή. Στην Ισπανία, όπου εφαρμόστηκε προσωρινά, αποσύρθηκε γιατί απλούστατα δε λειτούργησε.
Όπως ήδη έχω αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο μου, υπολόγισα ότι ακόμη κι αν το σύνολο του διαθέσιμου δημοσιονομικού χώρου των 1,76 δισ. ευρώ για το 2026 δινόταν αποκλειστικά για μείωση ΦΠΑ, τότε δε θα ωφελούνταν ουσιαστικά κανείς.
Το καθαρό όφελος θα ήταν ελάχιστο: για τη χαμηλή τάξη μόλις 17,5 ευρώ τον χρόνο (35 ευρώ για ένα ζευγάρι) και για τη μεσαία τάξη 32 ευρώ τον χρόνο (64 ευρώ για ένα ζευγάρι). Στο βωμό μιας άνευ νοήματος μείωσης, θα ακυρώνονταν όλες οι στοχευμένες πολιτικές που σήμερα προσφέρουν πραγματική ανακούφιση στην κοινωνία.
Μας λέει λοιπόν τελικά το ΠΑΣΟΚ ότι θα έπρεπε να αφήσουμε εκτός στήριξης την μεσαία τάξη, τους νέους, τους ευάλωτους, επιλέγοντας μια πολιτική όπου το πραγματικό όφελος για τους πολίτες θα ήταν πρακτικά μηδενικό.
Μας λέει ότι θα έπρεπε να εξανεμίσουμε τον δημοσιονομικό χώρο χωρίς να κάνουμε τίποτα για τα μικρά νησιά, για τις οικογένειες, για τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους ένστολους. Η κυβέρνηση μας επέλεξε να προχωρήσει σε μια φορολογική μεταρρύθμιση με σαφές κόστος, χρηματοδοτήσιμη και κυρίως αποδοτική για τους πολίτες.
Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα, τι άλλο προτείνει το ΠΑΣΟΚ; Την επαναφορά του 13ου μισθού στο Δημόσιο, μια κίνηση που συνεπάγεται αύξηση μισθολογικού κόστους κατά 7,5% μέσα σε έναν χρόνο. Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα, σε ποιο διεθνές οικονομικό περιβάλλον μπορεί να σταθεί ένα τέτοιο άλμα;
Μια τέτοια φιλοσοφία και οι αντίστοιχες προτάσεις πολιτικής που την συνοδεύουν, είναι απλώς εκτός πραγματικότητας και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε δημοσιονομικό εκτροχιασμό.
Αντίθετα, οι πολιτικές της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, όπως με συνέπεια τις εφαρμόζουμε, έχουν πραγματικό και μετρήσιμο αποτέλεσμα. Οι αυξήσεις στο διαθέσιμο εισόδημα τα τελευταία χρόνια ήδη ισοδυναμούν με την καταβολή 13ου μισθού. Και ο στόχος για κατώτατο μισθό στα 950 ευρώ στο τέλος της τετραετίας επιτυγχάνεται. Αυτό είναι το πραγματικό, βιώσιμο μονοπάτι στήριξης των εργαζομένων.
Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι το ΠΑΣΟΚ μιλάει για «αφελληνισμό της οικονομίας». Μόνο που και αυτός ο συλλογισμός του είναι εντελώς λανθασμένος. Στο σημερινό παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, όπου κυριαρχούν οι εισαγωγές και οι εξαγωγές, πετύχαμε με τις μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζουμε, η οικονομία μας να είναι εξωστρεφής και θελκτική για επενδύσεις. Αυτή είναι η πραγματικότητα και όχι οι πρόχειροι αφορισμοί και οι λαϊκίστικες γενικεύσεις που χρησιμοποιεί το ΠΑΣΟΚ.
Η κοινωνία έχει πληρώσει ακριβά τις αυταπάτες. Η χώρα δεν έχει να κερδίσει τίποτα από ανέξοδες υποσχέσεις. Χρειάζεται αλήθεια και σχέδιο, όχι ψευδαισθήσεις. Μόνο με σταθερές, κοστολογημένες μεταρρυθμίσεις που στηρίζουν έμπρακτα τη μεσαία και τη χαμηλή τάξη, ενισχύουν την ανάπτυξη και δημιουργούν ευκαιρίες για όλους, μπορούμε να εγγυηθούμε ότι η Ελλάδα θα προχωρά σταθερά μπροστά, χωρίς να ξαναμπεί ποτέ σε περιπέτειες.
