Η χώρα πρέπει να βάλει ένα στοπ στα δημοσιονομικά μέτρα. Χρειάζεται επιτέλους να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις που κανένας δεν τολμάει να κάνει. Και συγχρόνως να απαιτήσαμε από τους εταίρους μας δυο πράγματα: να βοηθήσουν στην ενίσχυση της ρευστότητας της εθνικής οικονομίας και δεύτερον να καλύψουν το χρηματοδοτικό κενό για τα επόμενα 2 με 3 χρόνια μέχρι η οικονομία να ανοίξει φτερά. Το ασφαλιστικό είναι το νούμερο ένα πρόβλημα και πρέπει να το λύσουμε. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι θέλει να διασφαλίσει τον δημόσιο χαρακτήρα του ασφαλιστικού. Αυτό όμως στην πραγματικότητα σημαίνει ότι, τα λεφτά του ασφαλισμένου δεν είναι περιχαρακωμένα: μπαίνουν στον κουβά του προϋπολογισμού και γίνονται μίζες, προσλήψεις και σπατάλη και δεν μένει τίποτα για τον συνταξιούχο. Για αυτό χρειαζόμαστε ένα σύστημα που θα έχει και κεφαλαιοποιητική λογική και θα βάλει ένα «φράχτη» γύρω από τα λεφτά του κόσμου.