Ονειρεύομαι μια χώρα που θα παράγει προστιθέμενη αξία. Ονειρεύομαι μια χώρα που που θα κρατάει σε καλές, ακριβοπληρωμένες δουλειές τους νέους της. Ονειρεύομαι μια χώρα που θα δίνει αξιοπρέπεια σε όλους. Και σε όσους δεν σπούδασαν και σε όσους απέτυχαν. Μια χώρα που φέρνει νέους να σπουδάσουν εδώ. Μιλάμε συνέχεια για τον τουρισμό της εβδομάδας, και δε μιλάμε για τον τουρισμό της 4ετίας. Πώς τα πανεπιστήμιά μας θα προσελκύσουν ανθρώπους, τώρα που η Βρετανία κλονίζεται από το Brexit, να έρθουν να σπουδάσουν και να μπολιαστούν με την ελληνική κουλτούρα.
Ονειρεύομαι μια χώρα χωρίς αστάθεια ή διαφθορά της εκτελεστικής εξουσίας. Με Προεδρική Δημοκρατία.
Ονειρεύομαι μια χώρα με ισχύ και συνέχεια. Με Εθνικό Συμβούλιο Στρατηγικής και όχι στρατηγική του ενός ατόμου όπως σήμερα. Μια χώρα που η φορολογία δε θα ξεπερνά το 20% και μπορεί να γίνει σήμερα αν αξιοποιήσουμε τα μέτρα. Ονειρεύομαι μια χώρα της αλληλεγγύης με εισόδημα πολίτη σε κάθε Έλληνα και χωρίς προϋποθέσεις. Με ένα δεύτερο ηλεκτρονικό δημόσιο και όλους τους υπαλλήλους της όρθιους».
Ονειρεύομαι και αναρωτιέμαι γιατί αυτή η λέξη έχει εξοριστεί από αυτή την αίθουσα. Όνειρο.
