Το σκηνικό στήθηκε τέλεια. Ο πρωταγωνιστής είχε μάθει απ’ έξω τον ρόλο του. Ο συμπρωταγωνιστής στην πρώτη σειρά έτοιμος να χειροκροτήσει κάθε ατάκα. Τα λόγια γνωστά και χιλιοπαιγμένα. Υποσχέσεις, υποσχέσεις, υποσχέσεις.
Η ακριτική Νίσυρος θα μείνει στην ιστορία ως το νησί που ο κ. Τσίπρας επέλεξε να επιτεθεί στους «ανόητους» ξένους και να δώσει υποσχέσεις προς κάθε κατεύθυνση χωρίς σχέδιο, χωρίς πυξίδα, χωρίς ελπίδα.
Α, και να μάθουμε τις νεανικές του σκέψεις για τον κυβερνητικό του εταίρο, τον κ. Καμμένο.
Μόνο που η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ τον διαψεύδει καθημερινά.
Μίλησε για κοινωνική συνοχή τη στιγμή που οι άνεργοι ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο, οι νέοι φεύγουν στο εξωτερικό, επενδύσεις δεν έρχονται, οι μικρομεσαίοι στενάζουν.
Μίλησε για τη δημιουργία νέων μονάδων Υγείας στα νησιά, για προσλήψεις μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Μόνο που στον προϋπολογισμό του 2017 που η κυβέρνησή του ψήφισε πριν τρεις ημέρες, δεν προβλέπεται ούτε 1 ευρώ για αυτή την εξαγγελία του.
Αποφάσισε να επιτεθεί στους «κακούς ξένους» για να καλύψει τη δική του διαπραγματευτική ανικανότητα. Τη δική του υπογραφή δε φέρει το 3ο Μνημόνιο; Εκείνος δεν ήταν που το διαπραγματεύθηκε;
Ποιον στα αλήθεια πιστεύει ότι μπορεί να κοροϊδέψει ο κ. Τσίπρας; Κανέναν εκτός από τους χειροκροτητές της πρώτης σειράς.
