«Μια κοινωνία που ασχολείται μόνο με το χθες δεν μπορεί να βάλει στέρεες βάσεις για το μέλλον»
Ο Χάρης Θεοχάρης σε έναν ιδανικό κόσμο θα ήταν το πρότυπο του νέου πολιτικού. Αποφασισμένος, καταρτισμένος, διορατικός, με όρεξη για δουλειά, με προτάσεις και λύσεις και όχι απλά ατελείωτη γρίνια για να εντυπωσιάζει τα δυσαρεστημένα πλήθη και αποτελεσματικότητα σε οτιδήποτε κι αν κάνει. Σήμερα, μετά το πέρασμα του από το Ποτάμι, από το οποίο ήταν ο πρώτος βουλευτής που άνοιξε την πόρτα της εξόδου, παραμένει ανεξάρτητος βουλευτής ενώ θα μπορούσε με ευκολία να είναι μεγαλοστέλεχος στον ιδιωτικό τομέα. Επέλεξε όμως να υπηρετήσει το δημόσιο συμφέρον. Δυστυχώς για εκείνον, ευτυχώς για τους ψηφοφόρους καθώς ο Χάρης ουδέποτε έχει φοβηθεί το πολιτικό κόστος, κάτι που φαίνεται σε όλες τις κινήσεις του, είτε μιλάμε για την θητεία του ως Γενικός Γραμματέας Εσόδων, είτε για το πώς ψηφίζει, ή καταψηφίζει, νομοσχέδια ή τροπολογίες. Με λίγα λόγια, σε μια από τις χειρότερες Βουλές όλων των εποχών, ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες το γάλα.
-Είναι σε εξέλιξη η συζήτηση για το Σκοπιανό. Ποια είναι η δική σου προσέγγιση στο ζήτημα αυτό;
Είναι σημαντικό να αξιοποιηθεί το παράθυρο ευκαιρίας που μας δίνεται για να επιλυθεί το ζήτημα. Όχι όμως με οποιοδήποτε κόστος. Πρέπει να υπάρξει ειλικρινής διάθεση και από τις δύο πλευρές – κυρίως από την άλλη πλευρά – ώστε να μην υπάρχουν αλυτρωτικές θέσεις στο Σύνταγμα και να στηριχθεί η σχέση μας σε όρους καλής γειτονίας και αμοιβαίας οικονομικής ανάπτυξης. Περιμένω να δω αν αυτή η διαδικασία θα καταλήξει, αν θα έλθει μια λύση επωφελής για τα ελληνικά συμφέροντα. Μια λύση που πρέπει να υποστηριχθεί και να παρουσιαστεί στον ελληνικό λαό με στόχο την ενότητα και την αποδοχή της από όσο γίνεται ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.
-Τι θα ήταν αυτό που θα σε οδηγούσε στο να κατέβεις στο συλλαλητήριο και τι ήταν αυτό που σε έκανε να μην κατέβεις;
Ένα συλλαλητήριο το οποίο «κατεβάζει» ετερόκλητα στοιχεία και ανθρώπους στον δρόμο θα μπορούσε από μια σκοπιά να είναι θετικό, υπό την έννοια ότι αυτοί οι άνθρωποι ενώνονται και αφήνουν πίσω τις διαφορές τους για έναν σημαντικό σκοπό. Από την άλλη πάντοτε τα συλλαλητήρια μετατρέπουν πολύπλοκα προβλήματα σε συνθήματα. Επομένως τίθεται εν αμφιβάλω αν μπορεί να βοηθήσει σε ένα τέτοιο ζήτημα εξωτερικής πολιτικής. Κατανοώ όμως το σκεπτικό αυτών των ανθρώπων που πιστεύουν ότι έτσι βοηθούν τη θέση της χώρας μας στη διαπραγμάτευση.
-Παραμένεις ακόμη και σήμερα ανεξάρτητος. Δεν επιθυμείς να αποκτήσεις πολιτική στέγη, ειδικά όσο πλησιάζουμε σε εκλογές; Τι είναι αυτό που σε «φρενάρει»;
Το διάστημα που είμαι ανεξάρτητος βουλευτής μου έχει δοθεί η δυνατότητα να κρατήσω μια γραμμή μακριά από κομματικές σκοπιμότητες και θα έπρεπε να υπάρχουν οι δομές και ο θεσμοί που να επιτρέπουν στους πολιτικούς αυτή τη στάση. Ζούμε σε ένα σκηνικό πόλωσης που επιτρέπει να ακούγονται οι ακραίες φωνές και λιγότερο οι φωνές της μετριοπάθειας. Ο χώρος του κέντρου που υπηρετώ πολιτικά συνθλίβεται σε μεγάλο βαθμό υπό αυτές τις συνθήκες. Επομένως ψάχνω να βρω τον τρόπο με τον οποίο θα μπορέσω να συμβάλλω ώστε οι φωνές της μετριοπάθειας να ακουστούν περισσότερο.
-Το Ποτάμι ευαγγελιζόταν το «νέο» και τελικά ενσωματώθηκε σε αυτό που λέμε «παλαιό» ΠΑΣΟΚ. Πώς κρίνεις την πορεία και τις επιλογές του;
Ήμουν από εκείνους που άσκησαν κριτική σε συγκεκριμένες επιλογές. Παρόλο που πίστεψα στο Ποτάμι και το υπηρέτησα με όσες δυνάμεις είχα, πρόδωσε και εμένα προσωπικά και τους ανθρώπους που το στήριξαν. Γι’ αυτό οδηγήθηκε εκεί που οδηγήθηκε. Παρότι χτύπησα εγκαίρως το καμπανάκι, εκ του αποτελέσματος κρίνεται ως μια πορεία που άφησε τον κόσμο με μια πικρή γεύση.
-Υπάρχει ένας πόλεμος κυβέρνησης – αντιπολίτευσης για την υπόθεση Novartis, μια έντονη σκανδαλολογία κυριαρχεί στην πολιτική ζωή του τόπου. Πώς το αξιολογείς;
Πρώτον, όλα πρέπει να βγουν στο φως. Να τελειώνει γρήγορα αυτή η υπόθεση διότι η αργοπορία ισοδυναμεί με άρνηση απονομής της Δικαιοσύνης. Δεύτερον, έχει παραβιαστεί η θεσμική λειτουργία στη διαδικασία που έφερε την υπόθεση στο προσκήνιο προκειμένου να αξιοποιηθεί για πολιτικούς σκοπούς. Πρέπει επιτέλους να αποκτήσουμε ισχυρούς και αξιόπιστους θεσμούς. Τρίτον, η σκανδαλολογία δε βοηθά. Προφανώς και πρέπει να υπάρξει διαφάνεια ώστε να χτίζονται σχέσεις εμπιστοσύνης με τους πολίτες. Όμως μια κοινωνία που ασχολείται μόνο με το χθες, μόνο με το ποιος φταίει, μόνο με το τι συνέβη, είναι μια κοινωνία που δε μπορεί να βάλει στέρεες βάσεις για το μέλλον.
-Αν μπορούσατε να επιλέξεις ένα πολιτικό πρόσωπο από οποιαδήποτε περίοδο της ιστορίας με το οποίο θα ήθελες να συνεργαστείς, ποιο θα ήταν αυτό;
Θα ήθελα να συνεργαστώ με τον Πλαστήρα, έναν πολιτικό που υπηρέτησε τη χώρα σε κρίσιμες και δύσκολες στιγμές. Έδωσε αυτά που μπορούσε να προσφέρει στον τόπο με έναν μετριοπαθή πολιτικό βίο σε μια εποχή που τα πάθη ήταν οξυμένα. Έφυγε από τη ζωή χωρίς να έχει κερδίσει τίποτε από την πολιτική. Πιστεύω ότι ήταν από τους εντιμότερους Έλληνες πολιτικούς που έχουν περάσει.
-Ένα θετικό και ένα αρνητικό που έχεις εντοπίσει στον Αλέξη Τσίπρα;
Είναι ένα νέος πολιτικός που έχει πετύχει πάρα πολλά σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, χωρίς να προέρχεται από κάποιο «τζάκι» ή να έχει κάποια πολιτική «προίκα». Αρνητικό θεωρώ το γεγονός ότι χρησιμοποιεί την πόλωση και το διχασμό ως θεμιτά εργαλεία στην πολιτική αντιπαράθεση.
-Ένας σύντομος απολογισμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.
Η κυβέρνηση έχει υλοποιήσει ένα σχέδιο το οποίο κλείνει – με τις επιταγές των Ευρωπαίων – τους λογαριασμούς της μεταπολίτευσης. Το έχει κάνει ταπεινώνοντας τους «αγανακτισμένους» και εξουδετερώνοντας τα κινήματα του «Δεν Πληρώνω», δηλαδή τα κινήματα που την έφεραν στην εξουσία. Αυτό που δεν έχουμε δει είναι μια διαφορά στη διακυβέρνηση. Βλέπουμε τον ίδιο νεποτισμό, την ίδια ρουσφετολογική – πελατειακή λογική, την ίδια προσπάθεια δημιουργίας κομματικού στρατού που τόσο πολύ έχουν στηριχθεί τα κόμματα του παρελθόντος για να διατηρήσουν τη θέση τους στην εξουσία. Κυβερνά με τον ίδιο τρόπο και την ίδια μεθοδολογία με όλες τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης.
-Πάμε σε λίγο πιο προσωπικά πράγματα…Τι είναι για σένα ευτυχία;
Να βλέπεις την ανατολή το καλοκαίρι μέσα στη θάλασσα.
-Τι είναι για σένα δυστυχία;
Το κλάμα των παιδιών που δεν έφταιξαν σε τίποτε και όμως υποφέρουν.
-Αν δεν ήσουν ο εαυτός σου, ποιος θα ήθελες να είσαι;
Ο Elon Musk, ένας άνθρωπος με πολλά ενδιαφέροντα που προσπαθεί να λύσει προβλήματα της ανθρωπότητας με πρακτικό αλλά και οραματικό τρόπο.
-Οι αγαπημένοι σου ήρωες από την παγκόσμια ιστορία;
Ο Αναξαγόρας, ο Κομφούκιος, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Καρλομάγνος, ο Ρουσσώ, ο Παστέρ, ο Βολταίρος, ο Καντ, ο Μαρξ, ο Νίτσε, ο Δαρβίνος, ο Τσόρτσιλ.
-Όταν δεν δουλεύεις πώς περνάς τον χρόνο σου;
Με τις κόρες μου και με καφεδάκια με φίλους.
-Ποιο είναι το αγαπημένο σου σημείο στην Αθήνα;
Η Ευριπίδου με τα μαγαζιά με τα μπαχαρικά αλλά και τον Μιράν.
-Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι;
Το «Wish you were here» των Pink Floyd.
-Ταινία;
Ο Ρωμαίος αιμορραγεί.
-Βιβλίο;
«Ζωή, οδηγίες χρήσεως» του Georges Perec.
-Τι εκτιμάς περισσότερο σε έναν άντρα;
Την ευθύτητα στα λόγια.
-Σε μια γυναίκα;
Το γέλιο και την ανεμελιά.
-Σε έναν πολιτικό αρχηγό;
Την ικανότητα να πείθει και να ενώνει.
-Ποιο χάρισμα θα ήθελες να κατέχεις;
Μικρός ήθελα να πετάω σαν το Σούπερμαν, νομίζω όλοι της γενιάς μου το θέλαμε. Τώρα αρκούμαι στο να μπορώ να προβλέψω τι θα συμβεί μερικούς μήνες μετά.
