Η διαπραγμάτευση για τη δεύτερη αξιολόγηση ξεκινάει υπό το βάρος της δίωξης Γεωργίου εξαιτίας της φαυλότητας του πολιτικού συστήματος -φαίνεται και από τη θλιβερή εσωκομματική αντίδραση της ΝΔ- που δίνει μάχη οπισθοφυλακής. Η κυβέρνηση πρέπει να ξεχωρίσει το δικαστικό ζήτημα, να μην κάνει πολιτική εκμετάλλευση της δίκης και να μην χρησιμοποιεί τη δικαστική διαδικασία για να αμφισβητήσει το έλλειμμα. Τα στατιστικά στοιχεία που γίνονται πλέον αποδεκτά από την Eurostat χωρίς αστερίσκους, δε μπορεί να αλλάξουν ό,τι κι αν πει η δικαιοσύνη. Οι πολιτικοί οφείλουν να ασχολούνται με την άσκηση πολιτικής, όχι με τα στατιστικά στοιχεία.
Στο εσωτερικό, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί με καθεστωτική λογική τις τηλεοπτικές άδειες ως όπλο εκβιασμού μετατρέποντας ένα θέμα τεχνικό (πόσα κανάλια χωρούν στο φάσμα) σε πολιτικό. Ο εκάστοτε πρωθυπουργός θα μπορεί να εκβιάζει τους 4 «καναλάρχες» με χορήγηση νέων αδειών, άρα και με απώλεια της διαφημιστικής πίτας. Από ένα τηλεοπτικό τοπίο άναρχο, αδιαφανές και διαπλεκόμενο, περνάμε σε ένα καθεστώς όπου ο πρωθυπουργός θα ελέγχει και θα χειραγωγεί την ενημέρωση. Η κυβέρνηση δεν πιστεύει στην αστική δημοκρατία αλλά στην πλήρη χειραγώγηση της ενημέρωσης, τέτοια φαινόμενα βλέπουμε μόνο σε δικτατορικά καθεστώτα, δεν ταιριάζουν στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.